ธรรมะเพื่อประชา: เครื่องหมายของคนดี : หน้า 65/580

ธรรมะเพื่อประชา เครื่องหมายของคนดี ๖๔ ทุกชีวิตที่เกิดมาในโลกนี้ ล้วนแสวงหาความสุข จึงต้อง ดิ้นรนไขว่คว้าหาสิ่งที่ตนคิดว่าจะทำให้เป็นสุขได้ไม่ว่าจะเป็นบ้าน รถยนต์ บุคคลอันเป็นที่รัก หรือหน้าที่การงานที่มั่นคง เมื่อได้ สิ่งเหล่านี้มาครอบครองสมความปรารถนาแล้ว ตอนแรกๆ อาจจะมีความรู้สึกพึงพอใจ แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป สิ่งต่างๆ ก็ เสื่อมสลายลง ความสุขที่เคยมีก็จางหาย คงเหลือไว้เพียงความ ทุกข์ทรมาน เมื่อเป็นเช่นนี้ แสดงว่าสิ่งภายนอกที่เราเคย แสวงหามานั้น ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เพราะความสุขที่แท้จริง ต้องยั่งยืน มั่นคง ไม่เปลี่ยนแปลง เราปรารถนาเมื่อไร ก็ให้ ความสุขได้เมื่อนั้น ซึ่งผู้รู้ทั้งหลายค้นพบว่า แหล่งกำเนิดแห่ง ความสุขที่แท้จริง อยู่ภายในตัวของเรานี่แหละ ตรงศูนย์กลาง- กายฐานที่ ๗ และเข้าถึงได้ด้วยการทำใจให้หยุดนิ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน มาตุโปสกสูตร ว่า “ผู้ใดเลี้ยงมารดาบิดาโดยธรรม บัณฑิตย่อมสรรเสริญ ผู้นั้นในโลกนี้ เมื่อเขาละโลกไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์” บิดามารดาเป็นบุพการีชนที่เราทุกคนต้องให้ความสำคัญ เป็นพิเศษ และหมั่นหาโอกาสตอบแทนพระคุณอันยิ่งใหญ่ของ ท่านให้ได้ เพราะผู้รู้อุปการคุณที่บิดามารดามอบให้ด้วยใจ บริสุทธิ์แล้ว กระทำการตอบแทนพระคุณท่าน บัณฑิตเรียกว่า