ธรรมะเพื่อประชา: ชนะโทสะ ด้วย อโทสะ : หน้า 255/580

ธรรมะเพื่อประชา ชนะโทสะ ด้วย อโทสะ ๒๕๔ บัณฑิตทั้งหลายจึงไม่ผูกโกรธ แต่เป็นผู้มากด้วยความ เมตตากรุณา เมื่อใครทำให้โกรธก็ไม่โกรธตอบ มีสติสอนตนเองได้ คนที่ไม่ฉลาดในธรรม ย่อมสำคัญว่า ผู้ไม่โต้ตอบเป็นผู้แพ้ แต่ผู้ มีปัญญากลับมองเห็นว่า การนิ่งเฉยเป็นการรักษาประโยชน์ ของทั้งสองฝ่าย ไม่ทําให้มิตรภาพแตกร้าว ผู้ที่สามารถอดทนต่อถ้อยคําของผู้ที่เหนือกว่าได้ เนื่องจากความเกรงกลัวในอำนาจ ส่วนผู้ที่อดทนต่อถ้อยคำ ของผู้ที่เสมอกัน ก็เพราะเห็นประโยชน์ที่พึงมีร่วมกัน แต่บุคคลใด สามารถอดทนต่อถ้อยคำของผู้ที่ต่ำกว่าตนได้ สัตบุรุษทั้งหลาย สรรเสริญว่า ความอดทนของผู้นั้นประเสริฐสุด ดังเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อครั้งพระบรมศาสดายังทรง พระชนมชีพอยู่ พระเทวทัตได้หาสังฆเภท คือ ท่าสงฆ์ให้ แตกแยกออกเป็นสองฝ่าย เนื่องจากเป็นผู้มีจิตริษยาใน พระบรมศาสดา ถึงกับลอบปลงพระชนม์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยวิธีการต่างๆ หลายครั้งหลายครา แต่ก็ไม่สำเร็จ พระเทวทัตได้ประทุษร้ายพระผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐ ผู้เป็นเนื้อนาบุญของโลกจึงเป็นกรรมหนักที่เรียกว่าอนันตริยกรรม เมื่อผลของบาปสุกงอมเต็มที่ กระแสบาปได้ช่อง แผ่นดินที่เคย สงบนิ่งมาช้านาน ก็เกิดอาการไหวแล้วแยกออกเป็นสองส่วน