ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ตอบ ปัญหาธรรมะ
๔๒๑
ชีวิตให้สูงขึ้นนั้น ต้องเริ่มจากการพัฒนาใจให้สูงส่ง สูงจากเรื่อง
ที่ชาวโลกทั่วไปเขาข้องเกี่ยวกันคือเรื่องของการหมกมุ่นอยู่กับรูป
เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ต่างๆ ที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร
เป็นบ่วงที่ทำให้เกิดความเป็นห่วงเป็นใย เป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา
การมุ่งขจัดกิเลสอาสวะออกจากใจ ด้วยการหมั่นฝึกฝน
ใจให้สะอาดบริสุทธิ์หยุดนิ่งนั้น เป็นสิ่งที่พระบรมศาสดาทรง
ตอกย้ำา ทั้งตรัสเป็นอนุสาสนี คือตามสอนแล้วสอนอีก ตลอด
พระชนมายุของพระองค์ เมื่อได้บำเพ็ญอัตตหิตประโยชน์ ด้วย
การแสวงหาหนทางหลุดพ้นได้แล้ว ทรงบำเพ็ญปรหิตประโยชน์
เพื่อสันติสุขของชาวโลก และสรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่า อาศัยมหา
กรุณาอันไม่มีประมาณ สั่งสอนเหล่าเวไนยสัตว์ให้ตรัสรู้ธรรม
ตามพระองค์ได้เข้านิพพานกันนับไม่ถ้วน
แม้มนุษยโลกยังเป็นกามาวจรภูมิ ที่ยังข้องเกี่ยวอยู่กับ
เรื่องกาม กิน เกียรติยศ ชื่อเสียงต่างๆ ซึ่งยังมีความเกี่ยวพัน
อยู่กับเบญจกามคุณ อันเป็นเหยื่อล่อของพญามาร ให้ลุ่มหลง
ให้ยึดติด เหมือนลิงติดตัง ที่ไม่สามารถสลัดให้หลุดจากยาง
เหนียวได้ ถ้าหากมนุษย์รู้วิธีการดำเนินจิตเข้าสู่กลางของกลาง
ภายใน เอาใจเข้าไปตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกาย ยึดติดใน
พระรัตนตรัยภายใน เมื่อนั้นมนุษย์ก็จะเป็นอิสระเป็นตัวของตัวเอง
เป็นผู้ที่พญามารบังคับบัญชาไม่ได้ พระพุทธองค์จึงสอนว่า