ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
สุวรรณ สาม ยอดกตัญญู
ปรนนิบัติ เราจะแนะนำวิธีมีบุตรให้แก่ท่าน โดยไม่ต้องล่วง
พรหมจรรย์ เพียงท่านเอามือลูบท้องดาบสินี เมื่อเวลาที่นาง
มีระดูก็พอแล้ว”
ในกาลนั้น พระโพธิสัตว์จุติจากเทวโลก ถือปฏิสนธิใน
ครรภ์ของดาบสินี เมื่อเวลาล่วงไป ๑๐ เดือน นางได้ให้กำเนิด
บุตร ซึ่งมีผิวพรรณดั่งทองคำ จึงให้ชื่อว่าสุวรรณสาม พระโพธิสัตว์
เจริญวัยมาตามลำดับ จนอายุได้ ๑๖ ปี
อยู่มาวันหนึ่งดาบสทั้งสองออกไปหาผลไม้ พอเก็บผลไม้
เสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาเย็น ระหว่างเดินทางกลับอาศรม ได้
เกิดฝนตกหนัก ท่านทั้งสองจึงเข้าไปหลบฝนอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ ซึ่ง
มีจอมปลวกอยู่ น้ำฝนปนกับกลิ่นกายของมนุษย์ ได้ไหลเข้าไป
ในที่อยู่ของอสรพิษ มันเกิดความโกรธ จึงเลื้อยออกมา แล้ว
พ่นพิษใส่นัยน์ตาของดาบสทั้งสอง ทำให้ตาบอดทันที
เมื่อสุวรรณสามไม่เห็นบิดามารดากลับมา จึงออกตามหา
ร้องเรียกไปตลอดทาง ได้พบบิดามารดาที่จอมปลวกแห่งนั้น
และทราบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงกล่าวกับบิดามารดาว่า “พ่อ
และแม่อย่าได้วิตกไปเลย ลูกจะปฏิบัติบำรุงเลี้ยงดูพ่อแม่เอง”
สุวรรณสามได้จัดเตรียมสถานที่เพื่อบำรุงบิดามารดา คือ
ที่พักกลางคืน ที่พักกลางวัน ที่จงกรม ที่ถ่ายอุจจาระปัสสาวะ