ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
อริยทัสสนา
๓๗๖
นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลาย ท่านพิจารณาเห็นว่าการ
เกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์ ความแก่ ความเจ็บ และความตายก็เป็นทุกข์
ต่างแสวงหาหนทางหลุดพ้น เพราะคิดว่าเมื่อมีความทุกข์ ก็ต้อง
มีความสุขเป็นของคู่กัน จึงได้ลองผิดลองถูกแสวงหากันมา
ตลอดชีวิตก็ยังไม่พบ แต่พวกเราโชคดีที่ได้มาพบพระพุทธศาสนา
มาทราบหนทางแห่งความหลุดพ้น หนทางไปสู่พระนิพพานว่า
อยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นหนทางเอกสายเดียวที่จะไป
สู่อายตนนิพพานได้ เป็นที่เดียวที่ความทุกข์มากล้ำกรายไม่ได้
มีแต่ความสุขล้วนๆ ที่ไม่มีทุกข์เจือปนเลย เราจึงควรหมั่นน่าใจ
ของเรามาหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา เพื่อเราจะได้
เข้าถึงความสุขที่แท้จริงภายในกัน
พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ใน เวสสันดรชาดก ว่า
“สาหุ ทสฺสนมริยาน สนุนิวาโส สทา สุโข
การได้พบเห็นพระอริยเจ้า เป็นสิ่งดี การอยู่ร่วมกับ
พระอริยเจ้า นำความสุขมาให้ทุกเมื่อ”
พระอริยเจ้า คือ ผู้ที่ได้ฝึกฝนอบรมตนเองตามคำสอนของ
พระบรมศาสดา และสามารถทำใจหยุดนิ่งได้อย่างสมบูรณ์ ที่
ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จนได้บรรลุธรรมเป็นพระอริยบุคคล
ตั้งแต่เป็นพระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี และ