การหลุดพ้นจากทุกข์ผ่านการปฏิบัติทางพระพุทธศาสนา : หน้า 377/580

Boประช อริยทัสสนา ๓๗๖ นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลาย ท่านพิจารณาเห็นว่าการ เกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์ ความแก่ ความเจ็บ และความตายก็เป็นทุกข์ ต่างแสวงหาหนทางหลุดพ้น เพราะคิดว่าเมื่อมีความทุกข์ ก็ต้อง มีความสุขเป็นของคู่กัน จึงได้ลองผิดลองถูกแสวงหากันมา ตลอดชีวิตก็ยังไม่พบ แต่พวกเราโชคดีที่ได้มาพบพระพุทธศาสนา มาทราบหนทางแห่งความหลุดพ้น หนทางไปสู่พระนิพพานว่า อยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นหนทางเอกสายเดียวที่จะไป สู่อายตนนิพพานได้ เป็นที่เดียวที่ความทุกข์มากล้ำกรายไม่ได้ มีแต่ความสุขล้วนๆ ที่ไม่มีทุกข์เจือปนเลย เราจึงควรหมั่นน่าใจ ของเรามาหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา เพื่อเราจะได้ เข้าถึงความสุขที่แท้จริงภายในกัน พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ใน เวสสันดรชาดก ว่า “สาหุ ทสฺสนมริยาน สนุนิวาโส สทา สุโข การได้พบเห็นพระอริยเจ้า เป็นสิ่งดี การอยู่ร่วมกับ พระอริยเจ้า นำความสุขมาให้ทุกเมื่อ” พระอริยเจ้า คือ ผู้ที่ได้ฝึกฝนอบรมตนเองตามคำสอนของ พระบรมศาสดา และสามารถทำใจหยุดนิ่งได้อย่างสมบูรณ์ ที่ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จนได้บรรลุธรรมเป็นพระอริยบุคคล ตั้งแต่เป็นพระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี และ