ธรรมะเพื่อประชา: บุญคุณต้องทดแทน : หน้า 87/580

ธรรมะเพื่อประชา บุญคุณต้องทดแทน ៨៦ ต่อมาไม่นาน พระโพธิสัตว์คิดจะทดลองสัตว์เหล่านั้น ได้ไปที่อยู่ของงูก่อน เมื่อไปถึงก็เรียกว่า “ทีฆะ” คำเดียวเท่านั้น งูก็เลื้อยออกมาไหว้พระฤาษี แล้วมอบทรัพย์ทั้งหมดให้พระฤๅษี ท่านก็บอกว่า “ฝากเอาไว้ก่อน เมื่อจำเป็นจะมาเอา” ฤาษีก็ไป หาหนู หนูก็มอบสมบัติให้เช่นเดียวกัน แล้วฤๅษีก็ไปหานกแขกเต้า เพียงแค่เรียกว่า “สุวะ” นกแขกเต้าก็ออกมาต้อนรับมนัสการท่าน แล้วเรียนท่านว่าจะไปเอาข้าวสาลีแดงที่เกิดเองจากป่าหิมพานต์ มาให้ ท่านก็บอกว่า “ตอนนี้ยังไม่ต้องการ เมื่อต้องการค่อยรู้กัน” ต่อจากนั้นพระฤๅษีก็ไปเฝ้าพระราชา ในวันนั้นพระราชา ได้ทอดพระเนตรเห็นพระฤๅษีเดินมาแต่ไกล จึงดำริว่า ดาบส- โกงนี้คงประสงค์จะมาพึ่งพิงเรา เราต้องให้ติดศีรษะทันทีก่อนที่ ท่านจะประกาศคุณที่ได้ทำไว้กับเรา จึงรับสั่งให้ราชบุรุษจับ พระฤๅษีมัดมือไพล่หลัง ให้เฆี่ยนทุกๆ ทางสี่แยก แล้วจึงนำไป ตัดศีรษะ เอาตัวเสียบหลาว ราชบุรุษก็ทำตามนั้น ท่านฤาษีมิได้ สะทกสะท้าน กลับกล่าวคาถาว่า “เป็นความจริงที่เขาเล่ามาว่า คนบางคนในโลกนี้ ไม้ลอยน้ำยังประเสริฐกว่าการที่เราไปช่วย คนใจบาปนี้ให้รอดชีวิต แต่กลับนำความทุกข์ และความตายมา ให้แก่เราเอง” เมื่อชาวเมืองได้ฟังคาถานั้น พวกที่เป็นบัณฑิตก็ไตร่ถาม