ทางรอด จากสังสารวัฏ : หน้า 504/580

ธรระพี ประช ทางรอด จากสังสารวัฏ ๕๐๓ พระองค์ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้สหายรักฟัง พลางอ้อนวอนว่า “สุสีมะสหายรัก ขอให้ท่านเห็นแก่เราด้วยเถิด เราจะแต่งตั้ง ท่านเป็นพระราชา แล้วตั้งเสด็จแม่เป็นมเหสี หากเราไม่ทําอย่างนี้ เสด็จแม่ผู้เป็นที่รักของเราต้องสิ้นชีวิตแน่ๆ” พระโพธิสัตว์ฟังแล้วก็ถึงกับอึ้งไปครู่ใหญ่ และตอบ ปฏิเสธความหวังดีของราชาผู้สหายว่า “ข้าพระองค์ไม่สามารถ ทำเช่นนั้นได้ เพราะพระราชชนนีก็เป็นที่รัก และเคารพของ ข้าพระองค์เช่นกัน” พระราชาทรงอ้อนวอนปุโรหิตเพื่อนรักจน กระทั่งพระโพธิสัตว์ต้องยอมจำนน ทั้งๆ ที่ในใจไม่ได้มีความปีติ ยินดีแม้เพียงน้อยนิด พระราชาทรงอภิเษกปุโรหิตสหายรักให้เป็นพระราชา ส่วนพระองค์เองได้ลดตัวเป็นอุปราช และแต่งตั้งเสด็จแม่เป็น พระมเหสีของพระราชาองค์ใหม่ แต่ทั้งพระราชาและปุโรหิตยัง คงสมัครสมานสามัคคีกันเช่นเดิม ต่อมาพระโพธิสัตว์ทรงเห็น ภัยในการครองเรือน และเกิดความระอาเบื่อหน่ายยิ่งนัก พระองค์เริ่มเก็บตัวอยู่เงียบๆ ไม่ยอมพบปะกับผู้ใด เมื่อพระ ราชาเป็นเช่นนี้ มเหสีก็ฉุกใจคิดว่า พระราชาไม่ยอมอยู่ร่วมกับ เราเลย ประทับยืน ประทับนั่ง และบรรทมเพียงลำพัง ท่านเป็น คนหนุ่ม ส่วนเราสิมีผมหงอกประปราย เราควรโกหกพระองค์ว่า ผมของพระองค์ก็หงอกแล้ว จะได้รู้สึกว่า มีวัยใกล้เคียงกับเรา