ธรรมะเพื่อประช: สละชีวิตเพื่อฟังธรรม : หน้า 232/580

ธรรมะเพื่อประช สละชีวิตเพื่อฟังธรรม ๒๓๑ ท่านเป็นอาหารด้วย” พระโพธิสัตว์ดำริว่า ชีวิตที่เกิดมานี้ไม่เร็วหรือช้า สัก วันหนึ่งก็ต้องตาย หากเราได้สละชีวิต เพื่อแลกกับธรรมะ การ สละชีวิตของเรานี้ ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่เรา และ สรรพสัตว์ทั้งหลาย เมื่อใคร่ครวญเช่นนี้แล้ว ก็บังเกิดความปีติ โสมนัสขึ้นมาในใจว่า เรากำลังจะได้ฟังธรรมที่หาได้ยากยิ่งแล้ว จึงตะโกนบอกยักษ์ไปว่า “เพื่อนเอ๋ย ท่านมีคุณแก่เรามาก จง ยืนรอรับร่างกายของเราอยู่ข้างล่างเถิด” จากนั้น พระองค์ทรงให้สัญญาณแก่ยักษ์ แล้วกระโดด ลงมาจากยอดภูเขา พร้อมกับหลับตาตั้งใจฟังธรรมกลางอากาศ ฝ่ายยักษ์เห็นความตั้งใจเด็ดเดี่ยวของพระฤาษี ชนิดที่ไม่เคย เห็นใครทําอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต ก็พลันบังเกิดความปลื้ม- ปีติในการบูชาธรรม ด้วยเลือดเนื้อและชีวิตของท่าน จึงกลับ ร่างเป็นท้าวสักกะ แล้วเหาะขึ้นไปรับท่านไว้ อัญเชิญพระองค์ ไปสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ให้บริโภคอาหารอันเป็นทิพย์ แล้วจึง แสดงธรรมเกี่ยวกับความไม่เที่ยงให้ฟังว่า “อนิจจา วต สงฺขารา อุปฺปชฺชิตวา นิรุชฺฌนฺติ อุปปาทวยธมฺมิโน เตสํ วูปสโม สุโข ซึ่งแปลว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีความเกิดขึ้น