ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประช
นางยักษิณี ผู้ใคร่ในธรรม
๒๓๘
*สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้า ประทับอยู่ในพระวิหาร
เชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีในกรุงสาวัตถี เมื่อ
พระพุทธองค์แสดงธรรมแก่มหาชน ภายหลังเสวยพระกระยาหาร
เสร็จแล้ว ก็ประทับนั่งผินพระพักตร์ไปในทางทิศตะวันออก
บนบวรพุทธอาสน์ ในบริเวณพระคันธกุฎี ตรวจดูโลกธาตุ
ในสมัยนั้นพวกภิกษุผู้ถือผ้าบังสุกุลและบิณฑบาตเป็นวัตร
ได้ออกจากที่พักกลางวันมาถวายบังคมพระทศพล นั่งประหนึ่ง
แวดล้อมด้วยม่านแดง พระศาสดาทรงทราบอัธยาศัยของภิกษุ
แต่ละรูป จึงตรัสธรรมีกถาอันเกี่ยวด้วยเรื่องของพระนิพพาน
พระภิกษุสงฆ์ก็ตั้งใจฟังธรรมด้วยความเคารพ พิจารณาธรรม
โดยแยบคาย เพื่อจะได้ประพฤติปฏิบัติตาม
วันนั้น นางยักษิณีตนหนึ่ง ได้อุ้มอุตราผู้เป็นธิดา และจูง
ปุนัพพสุผู้เป็นลูกชายแสวงหาอาหารริมกำแพง และริมคูคลอง
หลังวัดพระเชตวัน เมื่อไปถึงซุ้มประตู นางก็เห็นพุทธบริษัทสงบ
นิ่งไม่ไหวติง ฟังธรรมด้วยความเคารพในพระพุทธเจ้า เหมือน
เปลวประทีปตั้งไว้ในที่ที่ไม่มีลม จึงเกิดความเลื่อมใสแล้วคิดว่า
ก็ในที่นี้คงจะมีของแจกให้เรากิน เพื่อประทังชีวิตได้แน่ แล้วก็
จูงลูกทั้งสองเข้าไปภายในพระวิหาร
*มก. ปุนัพพสุสูตร เล่ม ๒๕ หน้า ๔๐๕