ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
อานุภาพพระปริตร
៤៥៦
ชีวิตมนุษย์ประกอบด้วยร่างกายและจิตใจ ใจเป็นแกน
กลางในการรักษาสมดุลของชีวิต ถ้าใจหลุดจากกลาง ความคิด
คำพูดและการกระทำจะพลอยเสียสมดุลตามไปด้วย ทำให้การ
ทำงานต่างๆ ผิดผลาด คือ อาจเผลอไปทำบาปอกุศล ประพฤติ
ผิดศีลธรรม หลงติดในอบายมุข ทำให้สูญเสียโอกาสในการ
สร้างความดี สุดท้ายจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ทำให้ชีวิต
ต้องพลัดตกไปในอบายภูมิ กว่าจะกลับได้อัตภาพของความเป็น
มนุษย์อีกครั้ง ต้องใช้เวลายาวนานนับภพนับชาติไม่ถ้วน หาก
เราไม่รู้จักปรับใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย รักษาสมดุลชีวิตไว้
ชีวิตย่อมพลาดพลั้งไปทำบาปอกุศลซึ่งเป็นเหตุให้นำทุกข์มาง่ายๆ
ฉะนั้นเราจะต้องหมั่นนำใจกลับมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายเป็น
ประจําสม่ำาเสมอกันทุกคน
ในอรรถกถาเมตตสูตร พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า
“ไปเถิดภิกษุทั้งหลาย พวกเธอเข้าไปอาศัยเสนาสนะ
นั้น อยู่กันเถิด ถ้าพวกเธอปรารถนาความไม่มีภัยจากเทวดา
ทั้งหลาย ก็จงพากันเรียนพระปริตรนี้ ด้วยว่าพระปริตรนี้
จักเป็นเครี่องป้องกัน และจักเป็นกัมมัฏฐานสําหรับพวกเธอ”
คำว่า ปริตตะหรือพระปริตร แปลว่า ต้านทาน หรือ
ป้องกันรักษาตัวเองให้แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งหลาย พระ