ตบะธรรมนำชีวิตสู่นิพพาน : หน้า 511/580

Bะ ประชา l ตบะธรรมนำชีวิตสู่นิพพาน ๕๑๐ จึงไม่ลุกไปนั่งในร่ม” เนื่องจากท่านเคยตกนรกได้รับความร้อน มาหลายภพหลายชาติ จึงรู้ซึ้งถึงความร้อนในอเวจีมหานรก ไม่ อยากกลับไปทนทุกข์ทรมานเช่นนั้นอีก ส่วนอากาศร้อนรอบกายนี้ ร้อนไม่ถึงเศษเสี้ยวของความร้อนในมหานรก จากนั้นท่านก็ ตั้งใจทําใจหยุดในหยุด นิ่งในนิ่งเรื่อยไป จนใน ที่สุดก็ได้บรรลุ ธรรมเป็นพระอรหันต์กลางแจ้งนั้นเอง นี่คือตัวอย่างของความอดทนต่อดินอากาศฟ้า ถ้าใจเรา เยือกเย็น ย่อมไม่มีอุปสรรคใดเป็นปัญหา ผู้รู้กล่าวไว้ว่า “ใน ยามลำาบาก บุคคลใดอดทนต่อความลำบากได้ บุคคลนั้นย่อม ไม่เป็นไปตามความลำบาก แต่จะเป็นนักปราชญ์ที่บรรลุสุข ปราศจากเครื่องประกอบอันเป็นที่สุดแห่งความลำบากได้” การที่พวกเรามาสร้างบารมีกันเป็นหมู่คณะใหญ่ จําเป็น ต้องอดทนต่อการกระทบกระทั่งให้มาก ต้องรักษาภาวะปกติ ของตัวไว้ให้ดี อย่าให้ใจขุ่นมัว มีเทวดำรัสของท้าวสักกะกล่าวไว้ว่า “ผู้ใดโกรธตอบผู้ที่โกรธก่อนแล้ว ผู้นั้นกลับเป็นคนเลวกว่าผู้ที่ โกรธก่อน ผู้ที่ไม่โกรธต่อบุคคลผู้กำลังโกรธอยู่ ย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้ชนะสงครามอันชนะได้ยากยิ่ง” เพราะความโกรธสามารถ เผาผลาญใจตนเองให้รุ่มร้อน เผาผลาญคุณธรรมในตัวที่เคย สั่งสมมามากมายให้พังพินาศไปได้