การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสุวรรณภูมิ : หน้า 379/580

Boประช อริยทัสสนา ๓๗๘ สรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้พ้นจากความทุกข์ และเป็นที่พึ่งพิงของ สรรพสัตว์ในยามมีภัย ชีวิตของชาวสุวรรณภูมิ จึงได้พ้นจาก ความทุกข์ และยังได้เข้าถึงความสุข ที่ไม่มีความสุขอื่นใดจะมา เสมอเหมือน เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากการทำสังคายนาครั้งที่ ๓ เสร็จเรียบร้อยแล้ว พระพุทธศาสนาได้ปักหลักมั่นคงในราชอาณาจักรของพระเจ้า อโศกมหาราช พระโมคคัลลีบุตรติสสเถระ ผู้เป็นประธานสงฆ์ ในการทําสังคายนาครั้งนั้น ได้พิจารณาว่า ในอนาคตพระพุทธ- ศาสนาจะตั้งมั่นอยู่ในประเทศไหนบ้าง เมื่อท่านใคร่ครวญอยู่ ครู่หนึ่งก็ทราบว่า พระพุทธศาสนาจะตั้งมั่นในปัจจันตชนบท จึงได้ประชุมปรึกษาหารือ แล้วได้แบ่งพระเถระออกเป็น ๙ สาย แต่ละสายนั้นก็มีพระภิกษุ ร่วมคณะไม่ต่ำกว่า ๕ รูป เพื่อให้ทำ สังฆกรรมได้ แล้วท่านก็ส่งออกไปตามประเทศต่างๆ เพื่อ เผยแผ่พระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้แผ่ขยาย กว้างไกลออกไปทุกสารทิศ ในสายสุวรรณภูมินั้น พระโมคคัลลีบุตรติสสเถระท่านได้ ส่งพระโสณกเถระกับพระอุตตรเถระ มาประกาศพระพุทธ ศาสนาพร้อมกับคณะของท่าน แต่ในขณะนั้นสุวรรณภูมิ ได้มี รากษสตนหนึ่งพร้อมกับบริวาร รากษสคือยักษ์ชนิดหนึ่ง บางที ก็เรียกว่าผีเสื้อน้ำ มีนิสัยดุร้าย กินมนุษย์เป็นอาหาร ดูดเลือด