ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประชาช
มาฟังธรรม กันเถิด
១៩៤
และถามปัญหาที่ค้างคาใจมานานกับพระพุทธองค์ เมื่อทุกคน
ไปถึงวัดพระเชตวัน ก็ได้เข้าไปฟังธรรม และได้ทูลถามปัญหา
กับพระพุทธองค์ว่า “โลกคือหมู่สัตว์อันอะไรหุ้มห่อไว้ โลกย่อม
ไม่แจ่มแจ้งเพราะอะไร แล้วมีธรรมะหมวดไหน ที่จะพอเป็น
เครื่องกั้นอาสวกิเลสเหล่านั้นได้บ้าง
เหล่าบัณฑิตได้ปิดกั้น
อาสวะที่นอนเนื่องอยู่ในใจด้วยธรรมอะไร และอะไรหนอ
เป็นเครื่องฉาบทาโลกนี้ไว้ ทำให้มนุษย์หลงเพลิดเพลินอยู่ในโลก
โดยไม่ยอมแสวงหาทางหลุดพ้น อะไรเป็นภัยใหญ่หลวงของ
ชาวโลก”
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสพยากรณ์ว่า “ดูก่อนอชิตะ โลกนี้
ถูกอวิชชาห่อหุ้มไว้ โลกนี้ไม่แจ่มแจ้งเพราะมนุษย์มีความตระหนี่
และความประมาท ดูก่อนอชิตะ แม้ว่าอาสวะทั้งหลายจะไหลไป
ในอารมณ์ต่างๆ ได้ แต่หากมีสติสัมปชัญญะ สติจะเป็นเครื่อง
กั้นอาสวกิเลสในโลกไว้ได้บัณฑิตย่อมปิดกั้นอาสวะได้ด้วยปัญญา
เราตถาคตกล่าวตัณหาว่า เป็นเครื่องฉาบทาโลกนี้ไว้ ทำให้
มนุษย์และสรรพสัตว์ ต้องดิ้นรนแสวงหาเบญจกามคุณ โดยไม่รู้
จักพอ ตัณหาพาให้มนุษย์ยุ่งเหยิง และต้องทนทุกข์ทรมานอยู่
ในสังสารวัฏ อย่างไม่รู้จักจบสิ้น และความทุกข์นี่เอง เป็นภัย
ใหญ่สำหรับชาวโลก”