กัณหกุมารผู้บำเพ็ญมหาทานบารมี : หน้า 536/580

ธรระพี ประชาช เป็นผู้ประเสริฐด้วยการปฏิบัติ ๕๓๕ กัณหกุมารจึงตัดสินใจบำเพ็ญมหาทานบารมี ด้วยการ บริจาคทรัพย์สมบัติทั้งหมด โดยท่าทานต่อเนื่องตลอด ๗ วัน แต่สมบัติที่มีอยู่ก็ยังไม่พร่องไป ท่านเตือนตนเองว่า ในขณะที่ เรามัวให้ทานอยู่นี้ อายุสังขารได้เสื่อมถอยลงไปทุกขณะ เรา ควรสงวนเวลาอันน้อยนิดนี้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด จากนั้น ท่านได้ป่าวประกาศว่า “ผู้ใดปรารถนาจะได้สิ่งใด ขอให้มาขน เอาไปตามใจชอบ” แล้วท่านก็ทิ้งสมบัติทั้งหมดออกบวชทันที โดยไม่อาลัยอาวรณ์ในสมบัติทั้งหมด กัณหกุมารเดินทางเข้าป่าบวชเป็นฤาษีอยู่ในป่าหิมพานต์ ท่านอธิษฐานจิตบำเพ็ญพรตด้วยการอยู่ป่าเป็นวัตร ไม่สร้าง บรรณศาลา แต่อยู่กลางแจ้งเป็นวัตร ถือการไม่นอนเป็นวัตร บริโภคอาหารวันละ ๑ มื้อเท่านั้น ไม่นานท่านก็ได้อภิญญาสมาบัติ มีความสุขอยู่ในฌาน ถึงคราวจะฉันอาหารก็ไม่ไปแสวงหาไกล หากต้นไม้มีผล ท่านก็ฉันผลไม้ มีดอกก็ฉันดอก หากเหลือแต่ใบ ก็ฉันใบ ท่านจึงเป็นผู้มักน้อยสันโดษอย่างยิ่ง ปฏิบัติธรรมอยู่ใน ป่าตามลำพังเป็นเวลายาวนาน ด้วยเดชแห่งศีลของท่าน ทําให้บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ ของพระอินทร์เกิดอาการร้อนขึ้นมา พระอินทร์ทรงรำพึงว่า “ใครหนอจะมาแทนที่เรา” ทรงทอดพระเนตรเห็นกัณหฤๅษี