การใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า : หน้า 534/580

ธรระพี ประชาช เป็นผู้ประเสริฐด้วยการปฏิบัติ ဇိကက วันเวลาที่ผ่านไปย่อมไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ เหมือนดั่งสายนํ้าที่ไหลผ่านไปแล้วไม่หวนกลับ ชีวิตเราย่างก้าว ไปพร้อมกับกาลเวลาที่ล่วงไป เราจะต้องใช้เวลาที่มีอยู่อย่าง จํากัดนี้ สร้างความดีสร้างบารมีให้เต็มที่ เพื่อทําสิ่งที่มีคุณค่า ที่สุดให้เกิดขึ้นกับตัวเราเองและผู้อื่นด้วยการประพฤติปฏิบัติธรรม เราควรมีความปรารถนาดี และความจริงใจต่อเพื่อนมนุษย์ทุกคน อีกทั้งต้องหมั่นฝึกฝนอบรมตนด้วยการทําใจให้หยุดนิ่ง เพราะ เวลาที่ใจหยุดนิ่งเป็นเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา เพื่อจะได้ บรรลุเป้าหมายชีวิตอันสูงสุด คือการไปสู่อายตนนิพพาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย สุตตนิบาต ว่า “น ชจุจา วสโล โหติ น ชจจา โหติ พฺราหฺมโณ กมฺมุนา วสโล โหติ กมฺมุนา โหติ พฺราหฺมโณ บุคคลเป็นคนเลว เพราะชาติกำเนิดก็หาไม่ เป็น ผู้ประเสริฐเพราะชาติกำเนิดก็หาไม่ แต่เป็นคนเลวเพราะ การกระทำ เป็นผู้ประเสริฐก็เพราะการกระทำ” *ในอดีตกาลพระโพธิสัตว์บังเกิดเป็นลูกของมหาเศรษฐี แต่เป็นผู้มีผิวดำ หมู่ญาติจึงตั้งชื่อว่า กัณหกุมาร ท่านเป็นเด็ก *มก. กัณหชาดก เล่ม ๕๙ หน้า ๗๗๓