ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 67/580

ธรรมะเพื่อประชา เครื่องหมายของคนดี ไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ เมื่อคุณพ่อคุณแม่ล่วงลับไป ลูกจะ ออกบวชแสวงหาโมกขธรรม” ส่วนนันทกุมารซึ่งเป็นน้องชาย ก็มีความคิดเช่นเดียวกับพี่ชาย เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ คนทั้ง ๔ จึงตัดสินใจออกบวช อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ ดาบสผู้เป็นลูกทั้ง ๒ ก็ได้ช่วยกันบำรุง บิดามารดา ตั้งแต่ตื่นเช้าก็จัดเตรียมไม้ชำระฟัน และน้ำล้างหน้า ปัดกวาดเสนาสนะ ให้สะอาดร่มรื่น แล้วออกไปหาผลไม้ ที่มีรส อร่อยมาให้บิดามารดาบริโภค ถึงยามเย็นก็ต้มน้ำอุ่นให้อาบ ปรนนิบัติท่านทั้งสองอย่างดีเยี่ยมเสมอมา วันหนึ่ง ดาบสน้องชายคิดว่า เราจะให้บิดามารดา บริโภคผลไม้ที่เราหามา จึงรีบลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ก่อนพี่ชาย ออกไปหาผลไม้ลูกใหญ่บ้างเล็กบ้าง เท่าที่พอจะเก็บหามาได้ จากที่ที่ตนเคยเก็บเมื่อวานบ้าง รีบนำามาให้บิดามารดาบริโภค ส่วนโส ดาบสโพธิสัตว์ ซึ่งได้อภิญญา ๕ พอรุ่งเช้าก็ออก ไปยังที่ไกลๆ หาผลไม้ที่มีรสอร่อย ซึ่งเป็นผลไม้ที่มีรสดีกว่าที่ น้องชายหามา เมื่อนำไปให้ ท่านทั้ง ๒ ก็บอกว่า “ได้บริโภคผลไม้ ที่น้องชายนำมาให้แล้ว” ดังนั้นผลไม้ดีๆ ที่โสณดาบสนิมา ก็เน่าเสียไป เป็นอยู่อย่างนี้หลายวัน พระโพธิสัตว์จึงได้บอกกับน้องชายว่า “เจ้ามีความ