ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ศิษย์คิดล้างครู
พระที่นั่งในอีก ๗ วันข้างหน้า
බහ
อาจารย์ได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกทอดถอนใจว่า “สู้อุตส่าห์สั่ง
สอนมา ก็หวังว่าจะให้เป็นตัวแทนแนะนำความรู้นี้ต่อไป ไม่ได้
หวังให้ไปแข่งดีกับใครเลย
แต่นี่จะมาท้าแข่งกับครูเสียเอง
กลายเป็นศิษย์คิดล้างครูเสียแล้ว” และตอนนี้ตัวอาจารย์เองก็
แก่มากแล้ว คงสู้ศิษย์อกตัญญูคนนี้ไม่ไหว เพราะการประลองฝีมือ
จะต้องใช้กำลังมาก คนหนุ่มย่อมได้เปรียบคนแก่ และการที่
ศิษย์กับอาจารย์จะมาต่อสู้กันเองก็เป็นเรื่องที่น่าอับอายอย่างยิ่ง
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ ที่ศิษย์กลายเป็นคนอกตัญญู
เมื่อหาทางออกไม่ได้ อาจารย์คุตติละจึงคิดที่จะไปฆ่าตัว
ตาย เรื่องนี้จึงร้อนไปถึงพระอินทร์ ต้องเข้าไปหาพร้อมกับให้
กําลังใจว่า “ท่านอาจารย์ ท่านเคยเป็นอาจารย์ของข้าพเจ้าใน
อดีตชาติ ข้าพเจ้าผู้เป็นศิษย์จะช่วยบรรเทาทุกข์ของท่าน
อาจารย์เอง ขอให้อาจารย์อย่าได้กังวลใจต่อไปอีกเลย”
อาจารย์ได้ฟังดังนั้นรู้สึกชื่นใจ รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา แต่วิสัยของ
อาจารย์ ถึงอย่างไรก็ไม่คิดที่จะเอาชนะศิษย์ของตน คิดเพียง
แค่จะสั่งสอนศิษย์ให้ได้สติกลับคืนมาเท่านั้น
ครั้นถึงวันที่ท้าประลองพระราชาพร้อมด้วยข้าราชบริพาร
ก็มาทอดพระเนตรดูการแข่งขัน เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น ลูกศิษย์