ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
สละชีวิตเพื่อพ่อ
๔๔
เพราะเรายอมแพ้ใจของท่าน ท่านจงกลับไปเถิด ท่านให้ชีวิตแก่
พระบิดา ส่วนเราบูชาความกตัญญู และความสัตย์ของท่าน
เราจึงได้ให้ชีวิตแก่ท่าน ขอท่านจงบำรุงบิดามารดาของท่านเถิด”
พระโพธิสัตว์เมื่อได้ชีวิตแล้ว จึงกล่าวสั่งสอนยักษ์ ให้
สมาทานในศีล และประพฤติธรรม อย่าได้มีเวรกับใคร จะได้ไม่
ต้องกลับมาเกิดเป็นยักษ์อีก จากนั้นจึงเสด็จกลับพระนครโดย
ปลอดภัย
เราจะเห็นว่า บัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อน แม้รู้ว่าจะ
ต้องไปตายแทนบิดา ก็ไม่ละทิ้งธรรม คือ ความกตัญญูกตเวที
มิได้หวั่นเกรงต่อความตายที่จะเกิดขึ้นกลับมีความปลื้มปีติโสมนัส
ที่จะได้ทดแทนพระคุณบิดามารดาเสมือนทหารกล้าที่ไม่ครั่นคร้าม
ยามเข้าสู่สมรภูมิรบ แม้รู้ตัวว่าเมื่อออกไปรบแล้ว จะต้องเสี่ยง
ต่อความตายทุกขณะจิต กลับมีความภาคภูมิใจ ที่ได้เป็นผู้
ปกป้องประเทศชาติ ให้หลุดพ้นจากอริราชศัตรู
เพราะฉะนั้น เราควรจะเป็นผู้มีความกตัญญูกตเวที รู้
อุปการคุณของผู้อื่น แม้เพียงเล็กน้อย แล้วหาโอกาสตอบแทน
อยู่เสมอ เมื่อถึงวาระสำคัญในการทดแทนพระคุณบิดามารดา
เราก็ควรจะแสดงออกซึ่งความเป็นลูกกตัญญู เพราะโอกาส
อย่างนี้หาได้ยากอย่างยิ่ง บัณฑิตจึงกล่าวว่า “นิมิตต์ สาธุรูปานํ