ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 527/580

ธรรมะเพื่อประชา โลก ตระการของคนเขลา ๕๒๖ พิจารณาเห็นว่า นี่คือโลกามิส เหยื่อล่อที่ทำให้หลงติดอยู่ในโลก เหมือนปลาที่ถูกล่อด้วยเหยื่อให้เข้าไปติดเบ็ด โดยไม่รู้ตัวว่า กา ลังจะเข้าไปสู่ความตาย ยสกุลบุตรพิจารณาเห็นความเป็นจริง ของชีวิต ถึงกับเปล่งอุทานรำพึงรำพันขึ้นมาว่า “ที่นี่วุ่นวายหนอ ที่นี่ขัดข้องหนอ” คืนหนึ่งท่านตื่นขึ้นมากลางดึก เห็นเหล่าข้าทาสบริวาร กำลังนอนหลับ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยดูไม่งามตา บางคนนอนกรน บ้างก็ละเมอ ภาพต่างๆ เหล่านี้ปรากฏต่อสายตาของยสกุลบุตร ประดุจป่าช้าผีดิบที่น่าเกลียดน่าขยะแขยง เพราะสัญญาเก่าที่ ท่านเคยสั่งสมอสุภกัมมัฏฐานมาหลายภพหลายชาติ ทำให้ได้ อสุภสัญญา ภาพที่ข้าทาสบริวารนอนระเกะระกะ หัวไปทาง เท้าไปทาง เป็นภาพนำมาซึ่งความสลดสังเวช ทำให้ท่านเกิด ความเบื่อหน่ายขึ้นมา เมื่อเบื่อหน่ายจิตจึงคลายจากความ ก๋าหนัดยินดี ท่านจึงตัดสินใจออกจากคฤหาสถ์ที่ใหญ่โตมโหฬาร นั้นทันที ก่อนรุ่งอรุณ ยสกุลบุตรเดินไปพลางก็รำพึงรำพันไป พลางว่า “ทีนีวุ่นวายหนอ ที่นี่ขัดข้องหนอ” อยากจะไปแสวงหา สถานที่ที่ไม่วุ่นวาย แต่ก็ไม่รู้จะไปทางไหน จึงเดินไปเรื่อยๆ เข้าไปในป่าอิสิปตนมฤคทายวัน พวกเทวดารู้ว่า ท่านเป็นผู้มีบุญ อยากได้บุญใหญ่กับท่านผู้กำลังแสวงหาทางหลุดพ้น จึงช่วยกัน