บทเรียนจากพญากวางทอง : หน้า 163/580

Boประช พญากวางทอง (๑) ๖๒ บอกที่อยู่ของมฤค ซึ่งสูงสุดกว่ามฤคทั้งหลายได้ พระราชาจะให้ บ้านส่วยและหญิงที่ประดับประดาแล้วแก่ผู้นั้น พวกอ่ามาตย์พากันถือแผ่นทองเที่ยวป่าวร้องไปทั่ว พระนคร บังเอิญว่าวันนั้นไปเจอลูกเศรษฐีที่พึ่งจะกลับเข้ากรุง พาราณสีพอดี ลูกเศรษฐีดีใจมาก ที่ตนเองจะได้รับรางวัล เพราะเพิ่งแยกทางกับพญากวางทองมาเมื่อคืนนี้เอง แม้ไม่ลืม คำปฏิญญาที่ให้ไว้กับพญากวางทอง แต่ด้วยความโลภ และ ไม่รู้จักบุญคุณคน จึงเปิดเผยที่อยู่ให้พระราชาทรงทราบ เมื่อ พระราชาทรงสดับแล้ว ก็ให้ลูกเศรษฐีเป็นผู้นําเสด็จพร้อมด้วย ข้าราชบริพาร เพื่อไปจับพญากวางทอง ส่วนว่ามหันตภัยจะ บังเกิดขึ้นแก่พญากวางทอง เพราะคบบุคคลผู้ประทุษร้ายมิตร หรือเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป คราวหน้าเราจะมาติดตาม รับฟังกันต่อ เราจะเห็นได้ว่า บุคคลผู้ประทุษร้ายมิตร คือผู้ที่มี ใจมืดบอด แม้ผู้มีคุณจะทำคุณให้แก่ตัวมากมายอย่างไร ก็มอง ไม่เห็นคุณงามความดีของเขา เหมือนคนตาบอดที่มองไม่เห็น แสงอาทิตย์ที่ส่องแสงสว่างยังประโยชน์แก่สรรพสัตว์ คนใจบอด เป็นบุคคลที่อันตราย การจะสังเกตใครว่าเป็นคนใจบอด เป็น คนอกตัญญู ไม่รู้จักบุญคุณคน ในช่วงเวลาสั้นๆ นั้น เป็นเรื่อง ที่หาได้ยาก ฉะนั้นเราทำบุญแล้ว ต้องอธิษฐานจิตให้ห่างไกล