ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เกวียน ๗ ผลัด ทางลัดสู่นิพพาน
๔๑๓
เรื่องที่ควรสนทนา ควรเป็นเรื่องที่ทําให้ใจสบาย เป็น
เรื่องที่น้อมนำใจกลับมาตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งเป็นต้นแหล่ง
แห่งความบริสุทธิ์ เป็นจุดเริ่มต้นที่จะนำไปสู่การเรียนรู้เรื่องราว
ของโลกและชีวิตอย่างแท้จริง สนทนากันแล้วจะได้ไม่อยากรบ
กันเอง แต่อยากรบกับศัตรูที่แท้จริง นั่นคือรบกับอาสวกิเลสที่
ฝังตัวนอนเนื่องอยู่ในใจเรามานับภพนับชาติไม่ถ้วน อกุศลมูล
ต่างๆ ที่เป็นต้นเหตุให้เกิดกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต
ต้องรบให้ชนะ ตีกระหนําแล้วกระหน่ำาอีก จนกว่าฝ่ายอกุศลจะ
พ่ายแพ้ไป ถ้ายังจําไม่ได้ เราก็ยังตกเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร
เรื่อยไป ยังเป็นผู้แพ้ แพ้ต่อกิเลสในใจของตนเอง แต่ถ้าหาก
เอาชนะตรงนี้ได้ สิ่งนอกตัวก็เป็นเรื่องเล็กน้อยสําหรับเรา
เพราะฉะนั้น ควรเปลี่ยนการสนทนาเรื่องนอกตัวหรือ
เรื่องที่อยู่ไกลตัว มาพูดคุยเรื่องในตัวกันดีกว่า โลกพัฒนาก้าวไป
ไม่หยุดยั้ง เทคโนโลยีก็ทันสมัยขึ้นไปเรื่อยๆ ใจของเราก็ควร
ถูกฝึกให้สูงส่งควบคู่ไปด้วย เราจะได้ใช้เทคโนโลยีอุปกรณ์ที่
ทันสมัยต่างๆในเชิงสร้างสรรค์โลกนี้จะได้เกิดสันติภาพอันไพบูลย์
เรื่องที่ควรสนทนาก็คือ ทําเช่นไรจึงจะเป็นคนมักน้อย
สันโดษ ทำอย่างไรใจจึงจะหยุด ทำอย่างไรใจจึงจะนิ่ง เราควร
แสวงหาเวลาหลีกเร้น อยู่ในที่สงบวิเวก เพื่อเพิ่มพูนความ