ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พญาเนื้อยอดกตัญญู
๑๐๗
ขออภัยโทษให้กับสัตว์ทั้งหลาย แล้วได้แสดงทศพิธราชธรรมกับ
พระราชาว่า “ข้าแต่มหาบพิตร ขอพระองค์ทรงตรวจดูกุศลธรรม
เหล่านี้ของพระองค์ คือ ทาน ศีล การบริจาค ความซื่อตรง
ความอ่อนโยน ความเคร่งครัด ความไม่พิโรธ การไม่เบียดเบียน
ความอดทน และความไม่ผิดพลาดเถิด แล้วพระองค์จะครอง
ราชย์อย่างเป็นสุข"
เมื่อพระราชาสดับอย่างนั้น ก็ยิ่งทรงเกิดความเลื่อมใส
ได้พระราชทานอภัยให้กับสัตว์ทั้งหลาย และทรงดำรงอยู่ในธรรม
ที่พระโพธิสัตว์แสดงตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ส่งผลให้อาณา
ประชาราษฎร์อยู่เย็นเป็นสุข เมื่อพระโพธิสัตว์ยังพระราชาให้
ดำรงอยู่ในธรรมแล้ว ก็เดินทางกลับไปหามารดาบิดา แล้วได้
อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขจนสิ้นอายุขัย เมื่อพระบรมศาสดาแสดง
ธรรมจบลง ภิกษุผู้เลี้ยงมารดาบิดาได้ดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล
จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า ความเป็นผู้กตัญญูรู้คุณนั้น
นอกจากจะทําให้ตนเองรอดพ้นจากภัยอันตรายได้แล้ว ยังเอื้อ
ประโยชน์สุขให้กับส่วนรวมได้อีกด้วย ผู้ใดที่มีความกตัญญูอยู่
ในหัวใจ ผู้นั้นมีแต่จะก่อให้เกิดสิ่งที่ดีงาม และพบความสุขที่แท้จริง
โดยเฉพาะการที่เราหมั่นเป็นผู้กตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ
ทั้งหลาย ด้วยการเป็นกัลยาณมิตรชักชวนให้ท่านเหล่านั้น ได้มี
โอกาสประพฤติธรรม ให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา