ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
ฟังธรรม ต า ม ก า ล
ในสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า ปทุมุตตระ
ท่านได้เกิดเป็นฤๅษี ผู้มีตบะกล้า สามารถเหาะเหินเดินอากาศ
ได้เหมือนนกบิน มีฤทธิ์มีเดชมีอานุภาพมาก เพราะบำเพ็ญตบะ
อยู่ในป่าหิมพานต์เป็นเวลายาวนาน วันหนึ่งท่านเหาะไปที่ป่า
มะเดื่อ เพื่อจะหาผลไม้มาขบฉัน บังเอิญว่าในขณะที่เหาะไป
อยู่นั้น เหมือนมีกำแพงหมอกมาขวางกั้น หนทางเบื้องหน้าดู
มืดมิดไปหมด อุปมาเหมือนนกที่บินเข้าไปใกล้ภูเขาสูงมหึมา
จะบินข้ามภูเขา ก็ไม่ได้ ต้องบินอ้อมอย่างเดียว
มหาฤๅษีสงสัยว่า บริเวณนี้คงจะมีผู้วิเศษกว่าตนอยู่ จึง
ได้มาขัดขวางหนทางไม่ให้เหาะข้ามไป ท่านก็เลยอยากประลอง
ฤทธิ์ดูว่า ผู้วิเศษท่านนั้นจะสามารถหยุดยั้งท่านได้จริงหรือไม่
แล้วก็แปลงร่างเป็นไอน้ำกลืนเข้ากับบรรยากาศ ล่องลอยไป
เรื่อยๆ แต่ก็ไม่สามารถเคลื่อนผ่านบรรยากาศบริเวณนั้นไปได้
จึงพิจารณาหาสาเหตุว่า ผู้มีอานุภาพที่ไหนมาขัดขวางหนทาง
ของเรา
เมื่อเล็งแลดูด้วยทิพยจักษุก็พบว่า มีสมณะรูปหนึ่งกำลัง
นั่งแสดงธรรมให้มหาชนฟัง มหาฤๅษีเห็นฉัพพรรณรังสีของผู้มี
อานุภาพท่านนั้น สว่างไสวไปทั่วทั้งอาณาบริเวณ ทันทีที่ได้เห็น
ก็ทราบได้ทันทีว่า บุคคลผู้นี้คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้รู้แจ้ง
โลกทั้งปวง เป็นผู้มีอานุภาพมากที่สุดในภพทั้งสาม ท่านเห็นแล้ว