ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 107/580

ธรรมะเพื่อประชll พญาเนิ เนื้อยอดกตัญญู ๑๐๖ ของลูกตนนั้นสามารถที่จะกระโดดข้ามรั้วออกมาได้อย่างสบาย วันหนึ่ง ทั้งสองได้ไปยืนอยู่ข้างทาง เห็นพราหมณ์คนหนึ่ง กำลังเดินทางผ่านมา และกำลังจะเดินทางไปยังสาเกตนคร จึงฝากข่าวคราวไปถึงนันทิยะลูกตนเองว่า “ตอนนี้พ่อและแม่ อยากจะพบลูกเหลือเกิน ให้ส่งข่าวมาด้วย” เมื่อพระโพธิสัตว์ ทราบข่าวจากพราหมณ์นั้นแล้วก็บอกให้พราหมณ์นั้นทราบว่า “ข้าแต่พราหมณ์ การที่ข้าพเจ้ามาอาศัยอยู่ท่ามกลางฝูงเนื้อ ทั้งหลาย ได้กินหญ้ากินน้ำของพระราชา หากยังไม่ได้ช่วยเหลือ เพื่อนๆ ให้พ้นทุกข์นี้ และยังไม่ตอบแทนพระราชาให้พระองค์ ดำรงตนอยู่ในความถูกต้องได้แล้วหนีไปนั้นไม่สมควร เรา จําเป็นต้องตอบแทนคุณของพระราชาให้ได้ก่อนแล้วจึงค่อยไป” เมื่อพราหมณ์ได้ฟังอย่างนั้นก็หลีกไป จนกระทั่งวาระมาถึงพระโพธิสัตว์ วันนั้นพระราชาเสด็จ มาด้วยพระองค์เอง ขณะที่ทรงโก่งธนูนั้น พระโพธิสัตว์มิได้ มีอาการสะทกสะท้านหวาดกลัวต่อมรณภัยเช่นกับเนื้อชนิดอื่นๆ ยังคงยืนสงบนิ่งพร้อมกับตั้งกระแสจิตที่เปี่ยมด้วยความเมตตา ต่อพระราชา ด้วยอานุภาพแห่งเมตตาของพระโพธิสัตว์ผู้เปี่ยม ด้วยความกตัญญูนั้น ทำให้พระราชาไม่สามารถปล่อยลูกศรได้ จึงทําให้พระองค์ทรงเกิดความเลื่อมใสในพระโพธิสัตว์ ทรงทิ้ง ธนูแล้วเสด็จเข้าไปหา เมื่อพระโพธิสัตว์เห็นดังนั้นก็ถือโอกาสทูล