ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 526/580

ธรรมะเพื่อประช โลก ตระการของคนเขลา ๕๒๕ นั้นเราจะสวมบทบาทของฝ่ายกุศลธรรม เมื่อเราระลึกย้อนกลับ มาดูภาพแห่งการสร้างความดี เราจะมีแต่ความปลื้มใจ แต่ บางทีเมื่อมีบาปอกุศลเข้ามาแทรก ทำให้ใจเราขุ่นมัว แล้วเผลอ ไปแสดงบทบาทของฝ่ายอกุศล ทำในสิ่งที่ไม่ดี ซึ่งกว่าจะรู้ตัวว่า ผิดพลาด ก็อาจสายเกิดแก้แล้ว ต้องไปเสวยทุกขเวทนาแสน สาหัสในอบายภูมิ นักปราชญ์บัณฑิตมองเห็นความเป็นจริงของโลกและ ชีวิตเช่นนี้ จึงไม่ติดข้องอยู่ในโลก โดยเฉพาะเมื่อได้เกิดมาเป็น มนุษย์สามารถอาศัยโลกอันตระการนี้เป็นฐานที่ตั้ง สำหรับ สั่งสมบุญสร้างบารมี เพื่อพัฒนาคุณภาพของชีวิตให้สูงขึ้น แม้จะดำรงชีวิตอยู่ร่วมกับชาวโลกทั่วไป แต่ก็ไม่หลงใหล เพลิดเพลิน ไม่ติดข้องอยู่กับโลกกับวัตถุไม่ประมาทมัวเมาในชีวิต พยายามยกจิตใจให้สูงขึ้น จนกว่าจะบรรลุโลกุตตรธรรม มีชีวิต ที่อยู่เหนือโลกเช่นเดียวกับพระอริยเจ้า และพระอรหันต์ผู้พัน แล้วทั้งหลาย *ดังเช่นเรื่องของยสกุลบุตร ผู้เบื่อหน่ายในชีวิตฆราวาส แม้จะมีชีวิตที่พรั่งพร้อมไปด้วยเบญจกามคุณ ๕ มีปราสาท สวยงามใหญ่โตโอฬาร แต่กลับไม่ยินดีในสมบัติเหล่านั้น ท่าน *มก. เรื่องยสกุลบุตร เล่ม 5 หน้า ๖๒