ความประเสริฐของชีวิต : หน้า 539/580

ธรระพีระช เป็นผู้ประเสริฐด้วยการปฏิบัติ ៥៣៨ เป็นเหตุให้มีการปล้น การลักขโมย การปลอมแปลงเปลี่ยนของ ของคนอื่น ต้องหาอุบายล่อลวงเพื่อเอาทรัพย์สินของคนอื่นมา เป็นของตน บาปกรรมหลายอย่างล้วนมาจากความโลภเป็นเหตุ เพราะกิเลส ส่วนพรข้อสุดท้ายนั้นพระฤาษีอธิบายว่า “อาตมาไม่ชอบใจ ความกำหนัดยินดีความสิเน่หาในเพศตรงข้าม เครื่องร้อยรัดทั้งหลายเมื่อถูกความสิเน่หาผูกมัดไว้ ทำให้ไม่ สามารถหลุดพ้นออกจากภพสามไปได้ เป็นเหตุให้ต้องเดือดร้อน เวียนวนอยู่ในวัฏสงสารไม่มีที่สิ้นสุด” พระอินทร์ได้ฟังคำาอธิบายเช่นนั้น ทรงหายสงสัยในการ นําเพ็ญตบะของพระฤๅษี ด้วยตระหนักชัดแล้วว่าท่านไม่ได้ ปรารถนาตำแหน่งท้าวสักกะหรือความเป็นพระราชามหา เศรษฐีเลย หากท่านมีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ คือปรารถนา อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณอันประเสริฐ ซึ่งยากที่มนุษย์ธรรมดา จะกล้าคิดกล้าทํา พระองค์จึงทรงประทานพรทั้ง ๔ ประการนั้น และยังบันดาลให้ต้นไม้ในป่ามีผลรสหวานอร่อย จากนั้น พระองค์เสด็จกลับเทวโลก ดังนั้น ความประเสริฐของชีวิตจึงไม่ได้วัดกันที่รูปร่าง หน้าตาเท่านั้น แต่วัดกันที่คุณธรรมภายในดูที่ความสูงส่งของจิตใจ ว่าจะเป็นผู้ประเสริฐหรือด้อยค่าก็ขึ้นอยู่กับการประพฤติปฏิบัติตน