การบรรลุธรรมขั้นสูงในพระพุทธศาสนา : หน้า 521/580

Boประช แม้ตายก็ไม่ทิ้งธรรม ๕๒๐ รักษาใจให้สงบหยุดนิ่ง พลางเจริญวิปัสสนา ตอนเสือกินถึงข้อเท้า ท่านได้บรรลุเป็นพระโสดาบัน กินไปถึงหัวเข่า บรรลุเป็นพระ สกทาคามี กินไปถึงท้อง บรรลุเป็นพระอนาคามี ครั้นกินไปยัง ไม่ถึงหัวใจ ท่านได้บรรลุพระอรหัต ถึงพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา จึง เปล่งอุทานว่า “เรามีศีล ถึงพร้อมด้วยวัตร มีปัญญา มีใจมั่นคง ดีแล้ว อาศัยความประมาทครู่หนึ่ง ทั้งที่มีใจไม่คิดร้ายกับเสือ มันจับเราไว้ในกรงเล็บ พาไปไว้บนก้อนหิน แล้วกินเราถึง กระดูกและเอ็นก็ตาม เราตั้งใจจักทำกิเลสให้สิ้นไป จึงได้สัมผัส วิมุตติอันยอดเยี่ยม” ภิกษุอีกรูปหนึ่ง ชื่อ ปีติมัลลเถระ ตอนที่เป็นคฤหัสถ์ ท่าน ถือธงมาเกาะลังกาถึง ๓ รัชกาล เข้าเฝ้าพระราชาแล้วได้รับ พระราชานุเคราะห์ วันหนึ่งท่านเดินทางไปที่ประตูศาลา ซึ่งมีที่ นั่งปูด้วยเสื่อนําแพน ได้ฟังธรรมที่มีผู้แสดงในที่นั้น เป็นถ้อยคํา ของพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย รูปไม่ใช่ของท่าน ท่านจงละรูปนั้นเสียรูปนั้นท่านละได้แล้วจักมีเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุขตลอดกาลนาน” ท่านทรงจําพระบาลีนั้นเกิดแรงบันดาลใจที่จะปฏิบัติธรรม จึงไปยังมหาวิหารเพื่อขอบรรพชาอุปสมบท แล้วท่องมาติกา ได้อย่างคล่องแคล่ว ท่านพาภิกษุ ๓๐ รูป ไปยังลานตำบล ควปรปาลีเพื่อป่าเพ็ญสมณธรรม ท่านได้เอาชีวิตเป็นเดิมพัน