ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 240/580

ธรรมะเพื่อประช นางยักษิณี ผู้ใคร่ในธ ๒๓๙ ในธรรม อารักขเทวาสิงอยู่ที่ซุ้มประตู เห็นนางยักษิณีว่าไม่ได้เข้า มาทําร้ายใคร จึงไม่ได้ห้าม นางเองก็ได้ฟังพระสุรเสียงอัน ไพเราะของพระผู้มีพระภาคเจ้าที่ดังมาถึงนาง เสียงนั้นไพเราะ จับใจ ประดุจแทรกเข้าไปจรดถึงเยื่อในกระดูกของนาง ประกอบกับความพร้อมเพรียงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของบริษัท ทําให้นางเกิดความเลื่อมใสในหมู่สงฆ์จึงลืมที่จะไปแสวงหาอาหาร บุตรน้อยทั้งสองได้สะกิดนางยักษิณีผู้ยืนนิ่งไม่ไหวติง นางยักษิณี ก็ไม่สนใจ และไม่คิดที่จะแสวงหาอาหาร นางยืนเงี่ยโสตสดับพระธรรม ส่วนอุตราผู้เป็นธิดายัง เด็กเกินไป ไม่สนใจในการฟังธรรม เมื่อถูกความหิวเบียดเบียน หนักเข้า จึงเตือนมารดาครั้งแล้วครั้งเล่าว่า ทําไมแม่จึงยืนนิ่ง ไม่ไหวติงเหมือนตอไม้ ไม่แสวงหาอาหารมาให้ลูก นางยักษิณี คิดว่าลูกของตนกําลังจะทำอันตรายต่อการฟังธรรม จึง ปลอบโยนลูกไปว่า นิ่งเสียเถิดลูกอุตรา เงียบๆ ไว้เถิดลูกปุนัพพสุ แม่ ปรารถนาจะฟังธรรมที่หาได้ยากในโลก ลูกทั้งสองจงเงียบเถิด จนกว่าแม่จะฟังธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจบ พระผู้มีพระ ภาคเจ้าได้ตรัสเรื่องนิพพาน อันเป็นเครื่องเปลื้องตนจากกิเลส เครื่องร้อยรัดทั้งปวง เวลาที่มีค่าอย่างนี้ อย่าได้ล่วงเลยแม่ไปเสีย