ความกล้าหาญและความกตัญญูในธรรมะ : หน้า 44/580

ธรรมะเพื่อประช สละชีวิตเพื่ เพื่อพ่อ ๔๓ คุณข้อนี้ เราจึงไม่กลัวตาย เชิญท่านกินเนื้อเราเถิด” เมื่อยักษ์ได้ฟังถ้อยคํา และเห็นท่าทีอันเด็ดเดี่ยวของ พระโพธิสัตว์ จึงเกิดความครั่นคร้าม และรู้สึกหวั่นไหวเป็น อย่างมาก ตกใจกลัว แล้วคิดในใจว่า มนุษย์ผู้กล้าหาญเช่นนี้ เราไม่เคยเจอมาก่อนเลย เรากลัวใจบุรุษผู้นี้ที่ทำให้เราหวั่นไหว เราไม่อาจที่จะกินเขาได้ จะต้องหาอุบายขับไล่ให้หนีไปเสีย แล้วจึงแกล้งบอก เพื่อเปิดโอกาสให้หนีไปว่า “ท่านจงเข้าไปใน ป่าหาฟืนมาก่อไฟ เราจะย่างเนื้อของท่านในกองไฟนั้น” พระองค์ได้ทําตามยักษ์บอก ด้วยความกระตือรือร้น มิได้มีท่าทีแห่งความสะทกสะท้านเลย นำฟืนมากองแล้วจุดไฟ เดินกลับไปหายักษ์ ยักษ์ได้เห็นพระโพธิสัตว์ท่าเช่นนั้น จึงเกิด อาการขนพองสยองเกล้าขึ้น ดำริว่า บุรุษนี้เป็นประดุจราชสีห์ ผู้ไม่กลัวความตาย เราไม่เคยพบเห็นบุคคลผู้มีความกตัญญู กตเวที ต่อบิดามารดาถึงเพียงนี้ ถ้าเรากินเขาเป็นอาหาร ศีรษะเราจะต้องแตกเป็นเจ็ดเสี่ยงแน่นอน ยักษ์จึงบอกว่า “ท่านสัตบุรุษผู้ตั้งอยู่ในธรรม ท่านมี ความกตัญญูที่ใครๆ ในโลกทำได้ยาก บัดนี้ ท่านเหมือนดวงจันทร์ ที่พ้นจากปากแห่งราหูแล้ว ย่อมไพโรจน์กว่าหมู่ดาวบนท้องฟ้า ฉันใด ท่านผู้มีอานุภาพก็เป็นฉันนั้น ท่านได้หลุดพ้นจากเราแล้ว