ธรรมะเพื่อประช : หน้า 522/580

ธรรมะเพื่อประช แม้ตายก็ไ ไม่ทิ้งธรรม เมื่อเท้าเดินไม่ไหว ก็คุกเข่าเดินจงกรมตลอดทั้งคืน คืนนั้นมีนายพรานคนหนึ่งเห็นท่าน คิดว่าเป็นเนื้อ พุ่ง หอกออกไป หอกได้ปักทะลุอก ครั้นนายพรานเห็นว่าเป็นพระ ก็ตกใจรีบเข้าไปหาพระเถระตั้งสติใจไม่เคลื่อนจากฐานที่ตั้งของใจ ท่านขอให้นายพรานชักหอกออก แล้วเอาเกลียวหญ้าอุดปาก แผลไว้ แม้เลือดจะไหลไม่หยุด แต่สภาวะใจของท่านยังคงสงบนิ่ง ไม่กระเพื่อม ท่านตั้งใจมั่นว่า จะเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แม้ตายจะ ไม่ทิ้งธรรม จึงให้นายพรานจับตัวท่านนั่งบนหลังแผ่นหิน แล้ว ทำสมาธิเจริญวิปัสสนาจนได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ณ ที่ ตรงนั้น จะเห็นได้ว่า นักปฏิบัติธรรมต้องมีใจมุ่งมั่นในการ บำเพ็ญเพียร แม้ประสบทุกข์ ก็ไม่ทิ้งธรรม ยอมเอาชีวิตเป็นเดิมพัน โดยไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง หรือเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น เพราะตระหนัก ดีว่า ช่วงเวลาที่เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นมีค่ามาก ควรใช้เวลาที่ เหลือน้อยนิดนี้ ปรารภความเพียร เพื่อให้หลุดพ้นจากกองทุกข์ ให้ได้ โดยไม่ไปกังวลกับสิ่งภายนอกตัว นักปฏิบัติธรรมที่แท้จริง ต้องมีหัวใจหนักแน่นเช่นนี้ ดังตัวอย่างที่ได้น่ามาเป็นข้อคิด ฉะนั้น ขอให้พวกเราตั้งใจปฏิบัติธรรมกันให้เต็มที่ ทำให้สม่ำเสมอ ให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ทุกๆ คน