ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
อริยทัสสนา
៣៨០
คนละทิศไปคนละทาง
พระเถระเห็นดังนั้น จึงช่วยเหลือชาวบ้าน ได้เนรมิต
กายที่ใหญ่กว่า มีลักษณะดุร้ายน่าเกรงขามกว่า ปิดล้อมพวกผี
เสื้อน้าเหล่านั้นไว้ตรงกลาง ฝ่ายผีเสื้อ เห็นดังนั้นก็ตกใจกลัว
คิดที่จะเอาชีวิตรอดเหมือนกัน เพราะคิดว่า คงเป็นผีเสื้อน้ำ
อีกพวกหนึ่งที่มาถึงก่อนพวกตน เราต้องหาหนทางเอาตัวรอด
โดยเร็ว ก่อนที่จะถูกจับกิน แล้วต่างก็หาทางเอาชีวิตรอดกลับไป
และไม่กล้ามารบกวนมนุษย์อีกเลย
เมื่อพวกผีเสื้อน้าไปแล้ว พระเถระก็คลายฤทธิ์ ชาวบ้าน
ทั้งหมดได้เห็นฤทธานุภาพของพระเถระ จึงมีจิตเลื่อมใสยอมรับ
พระเถระทั้งหลาย และต่างก็ยึดพระเถระเป็นที่พึ่ง เมื่อพระ
เถระเห็นว่า ชาวสุวรรณภูมิยอมรับท่านแล้ว จึงได้แสดงธรรม
โปรดชาวสุวรรณภูมิ ที่มาประชุมร่วมกันในที่นั้น ให้เลื่อมใสใน
พระรัตนตรัย และให้ตั้งอยู่ในไตรสรณคมน์ สมาทานศีล ให้
อาจหาญร่าเริงในธรรม ไม่ให้ใจหวั่นไหวเคลือบแคลงสงสัยใน
พระรัตนตรัย ทำให้ชาวเมืองบรรลุธรรมกันถึงหกหมื่นคน และ
มีกุลบุตรกุลธิดาออกบวชอุทิศชีวิตในพระพุทธศาสนาอีกเป็น
จำนวนมาก
พระโสณกเถระและพระอุตตรเถระพร้อมกับคณะได้ทุ่มเท