ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชll
สละชีวิตเพื่อฟังธรรม
๒๓๒
และความเสื่อมไปเป็นธรรมดา เมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป การ
เข้าไปสงบสังขารเหล่านั้นได้ ย่อมเป็นสุข”
พระฤๅษีได้ฟังธรรมนั้นแล้ว ก็เกิดความปีติโสมนัส
ขนลุกชูชัน เปรียบเสมือนบุคคลที่เดินทางไกลในทะเลทราย หิว
กระหายน้ำมานาน แล้วมาพบแหล่งน้ำกลางทะเลทราย ได้ดื่ม
น้ำเย็นชุ่มฉ่ำทั้งกาย และใจ ทำให้มีเรี่ยวแรงในการเดินทางไกล
ต่อไป ท่านนึกปีติภาคภูมิใจในตนเองว่า สมแล้วที่อุตส่าห์สละ
ราชสมบัติ และแม้กระทั่งชีวิต เพื่อให้ได้ฟังพระสัทธรรมคำสอน
อันบริสุทธิ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะพระธรรมนี้จะช่วย
ดับทุกข์ได้แท้จริง ช่วยปกป้องคุ้มครองรักษาผู้ประพฤติธรรม
และเป็นประทีปส่องทางชีวิตในการเดินทางไกลในสังสารวัฏ
ให้ไปถึงที่หมายได้โดยปลอดภัย
คำสอนอันบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้านี้ แม้ประกอบด้วย
ถ้อยคำเพียงไม่กี่บท แต่ก็เป็นสิ่งที่ทรงคุณค่ายิ่งนัก เพราะโลก
ในบางยุคบางสมัยที่เรียกว่าสุญกัป จะหาผู้มีภูมิรู้ภูมิธรรมทรง
จำคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้แม้เพียงบทเดียวก็ไม่มี
ซึ่งแตกต่างกับโลกยุคปัจจุบันของเรามาก พวกเราทั้งหลายเป็น
ผู้มีบุญลาภอันประเสริฐ ที่ได้เกิดมาภายใต้ร่มเงาบวรพระพุทธ
ศาสนา เราได้ยินได้ฟังธรรมกันเป็นปกติ บ้านเมืองเราก็พรั่ง
พร้อมไปด้วยพระภิกษุผู้แสดงธรรม เพียงแค่ปรารถนาจะฟังธรรม