ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ยอดกตัญญู ค้ำชู ชีวิต
බෙත
สัญญาณแก่ฝูงแร้งทั้งหมด แล้วจึงค่อยร่อนลงไปกินเหยื่อ
พร้อมๆ กัน เวลามีอันตรายเกิดขึ้น จะได้ช่วยเหลือกันได้
ต่อมาพ่อแม่ของพญาแร้งแก่ชราลง ไม่สามารถที่จะ
ออกบินไปหากินตามปกติเหมือนแร้งทั่วไปได้ พญาแร้งจึงตั้งใจ
ที่จะตอบแทนคุณ ด้วยการเลี้ยงดูมารดาบิดาอย่างสุดความ
สามารถ ดังนั้นไม่ว่าจะไปหากินที่ไหน ไกลเพียงไร เมื่อกิน
อาหารอิ่มแล้ว พญาแร้งก็ไม่เคยลืมที่จะคาบเอาชิ้นเนื้อกลับมา
ฝากพ่อแม่ผู้แก่เฒ่า ซึ่งรอคอยอยู่ที่ภูเขาคิชฌกูฏ
ต่อมาคราวหนึ่ง เกิดพายุฝนใหญ่ พวกแร้งไม่สามารถ
ทนพายุฝนได้ จึงพากันบินมาหลบอยู่ตามกำแพง ณ คูเมืองใกล้ๆ
กับกรุงพาราณสี วันนั้นเศรษฐีกรุงพาราณสีออกจากเมือง ตั้งใจ
ว่าจะไปอาบน้ำ เพื่อพักผ่อน เห็นฝูงแร้งกำลังลำบาก ก็บังเกิด
ความสงสาร จึงให้คนรับใช้ช่วยกันจัดหาที่กำบังฝนให้พวกแร้ง
ก่อไฟให้ผิง จากนั้นให้คนรับใช้ไปที่ป่าช้าโค หาเนื้อโคมาให้พวก
แร้งกิน จนอิ่มหนำสำราญ แล้วจัดการอารักขาเป็นอย่างดี
ห้ามไม่ให้ชาวบ้านมารังแก
ครั้นพายุฝนสงบลง ฝูงแร้งก็มีร่างกายกระปรี้กระเปร่า
พากันบินกลับสู่ภูเขาตามเดิม พวกแร้งจับกลุ่มปรึกษากันว่า
“ท่านเศรษฐี ได้ช่วยเหลือพวกเราในยามที่ประสบความลำาบาก
เราควรตอบแทนผู้ที่ช่วยเหลือเรา ฉะนั้นถ้าหากแร้งตัวใด ได้ผ้า