ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
ทางรอด จากสังสารวัฏ
៤៩៩
วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์นั้น ก็คือ
การทําพระนิพพานให้แจ้ง มุ่งหยุดในหยุดบนเส้นทางสายกลาง
เข้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหมดสิ้นอาสวกิเลส เข้าถึงกายธรรมอรหัต
ตัดการเวียนว่ายตายเกิด ไม่ต้องกลับมาเกิดในภพสามอีกต่อไป
นี้เป็นวัตถุประสงค์หลักที่มนุษย์ส่วนใหญ่ต่างลืมเลือนไป ในสมัย
ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังเป็นพระบรมโพธิสัตว์อยู่ เมื่อเกิดมา
ในโลกมนุษย์ ท่านได้สร้างบารมีจนกระทั่งสิ้นอายุขัย เพื่อ
วัตถุประสงค์ในการนำพาสรรพสัตว์ทั้งหลายเข้าถึงฝั่งแห่ง
ความหลุดพ้น เราทั้งหลายควรที่จะดูท่านเป็นแบบอย่าง และ
เดินตามรอยบาทพระศาสดากันทุกๆ คน
มีวาระพระบาลีใน สุสีมชาดก ความว่า
“ความยินดีของผู้อยู่ครองเรือนนี่แหละ ที่เป็นเสมือน
เชือกที่ผูกเหนี่ยวไว้ ธีรชนตัดเชือกนี้ได้แล้ว ไม่อาลัยใยดี
จึงละกามสุขแล้วหลีกเว้นไป”
เครื่องพันธนาการที่คอยเหนี่ยวรั้งสรรพสัตว์ทั้งหลายให้
ติดข้องอยู่ในภพ ๓ ไม่ใช่เครื่องจองจ๋าที่ใช้เหนี่ยวรั้งนักโทษ แต่
เป็นความยินดีในทรัพย์สินเงินทอง และกามสุขทั้งหลาย หาก
เราไม่มีสติกำกับให้ดี จะตกอยู่ภายใต้อำนาจของกิเลสอาสวะ
ซึ่งเท่ากับเราตกอยู่ในที่คุมขังอันแน่นหนาที่สุด ยากที่จะหลุดพ้น
ออกมาได้ จะถูกกักขังเป็นชั้นๆ เริ่มตั้งแต่นิรยภูมิ มนุษยภูมิ