มหาทานบารมีและแผ่นดินไหว : หน้า 470/580

ธรระพี ประช แผ่นดินไหว ด้วยมหาทานบารมี ៤៦៩ ถึงตรวจตราดูก็ไม่เห็นว่า ผู้อื่นให้ทานทำให้แผ่นดินไหว แผ่นดินอันใหญ่หนักด้วยของหนัก คือ คุณความดีของบุคคล จนไม่อาจรับไว้ได้ จึงสะเทือนสะท้านหวั่นไหว มหาบพิตร เกวียนที่บรรทุกหนักเกินไป จนดุมเกวียน กำเกวียน กงเกวียน รับไม่ไหว เพลาเกวียนก็หัก ฉันใด แผ่นดินใหญ่ก็หนักด้วยคุณ ความดีของบุคคล จนไม่อาจรับไว้ได้ จึงไหว ฉันนั้น อีกอย่างหนึ่ง ท้องฟ้าอันปกคลุมด้วยก้อนเมฆ หนักด้วย ก้อนเมฆ มีลมพัดแรงเกินไป ย่อมมีเสียงดังกึกก้อง ฉันใด แผ่นดินใหญ่เมื่อไม่อาจทรงของหนัก คือ ความไพบูลย์แห่ง กำลังทานของพระเวสสันดร แผ่นดินจึงไหว ฉันนั้น เพราะ พระหฤทัยของพระเวสสันดรนั้น ไม่ได้ทำทานด้วยอำนาจราคะ โทสะ โมหะ มานะ ทิฏฐิ กิเลส ความโกรธ หรือความริษยา แต่ ทำด้วยอำนาจแห่งทานอย่างเดียวเท่านั้น คือ พระเวสสันดรคิด อยู่ว่า พวกยาจกที่ยังไม่มาก็ขอให้มา ที่มาแล้วก็ขอให้ได้ตาม ความประสงค์ ได้แล้วขอให้มาอีก รัตนชาติหรือแก้วชนิดต่างๆ ที่เป็นของมนุษย์ ไม่อาจ สู้แก้วมณีของพระเจ้าจักรพรรดิได้ แก้วมณีของพระเจ้า จักรพรรดิแผ่รัศมีไปข้างละ ๑ โยชน์โดยรอบ ฉันใด ทานที่มีอยู่ ทั้งสิ้น มีอสทิสทานเป็นอย่างเยี่ยม ย่อมสู้มหาทานของพระ เวสสันดรไม่ได้ ฉันนั้น พระเวสสันดรไม่ได้ทรงให้ทานเพราะ