การเรียนรู้และการประพฤติตามธรรม : หน้า 478/580

ธรระพี ประช ละวางเบญจ กามคุณ ๔๗๗ พระราชอุทยาน และได้ยินเด็กน้อยร้องเพลงพระราชนิพนธ์ ท่านจึงสอนให้เรียนเพลงขับแก้ แล้วให้เด็กไปเข้าเฝ้าพระราชา เพื่อร้องเพลงขับแก้กับพระราชา เด็กน้อยดีอกดีใจยิ่งนัก รีบจดจำเพลงขับแก้จนคล่อง ปากขึ้นใจ กราบนมัสการลาพระปัจเจกพุทธเจ้าแล้ว รีบเข้าเมือง ไปขอเข้าเฝ้าพระราชา เพื่อร้องเพลงขับแก้ในท่ามกลางมหา- สมาคมใหญ่ จนเป็นที่พอพระทัยของพระราชา ทั้งได้พาพระ ราชาไปพบพระปัจเจกพุทธเจ้า พระราชาทอดพระเนตรเห็น พระปัจเจกพุทธเจ้า ทรงตรัสขึ้นว่า “ภิกษุนี้เป็นคนกำพร้า” พระปัจเจกพุทธเจ้าตรัสตอบว่า “มหาบพิตร บุคคลผู้ ประพฤติธรรมไม่ชื่อว่าเป็นคนกำพร้า ส่วนผู้ใดไม่ประพฤติธรรม ประพฤติแต่อธรรม จึงจะชื่อว่าเป็นคนกำพร้า มีบาปกรรมใน เบื้องหน้า อุปมาว่า มีกาตัวหนึ่งเห็นซากศพช้างลอยอยู่ใน แม่นํ้าใหญ่ ดีอกดีใจรีบเกาะซากนั้นไป ไม่ยอมหนีขึ้นฝั่ง เมื่อหิว ก็กินเนื้อช้างแต่เนื่องจากธรรมดาแม่น้ำทุกสายย่อมไหลลงสู่ทะเล ในที่สุดทั้งซากช้าง และกาต่างถูกพัดลงสู่มหาสมุทร ถึงความ หายนะ เป็นอาหารของฝูงปลา ฉันใด การหมกมุ่นอยู่ในเบญจ กามคุณ ก็ฉันนั้น ขอถวายพระพร” พระโพธิสัตว์ทรงสลดพระทัย คลายจากความกำหนัด