มหาชนก: บทเรียนจากชีวิตเศรษฐีผู้หลงใหลในอบายมุข : หน้า 160/580

ธรระพี ประช พญา กวางทอง (๑) ១៩៥៩ *ในอดีตกาล ครั้งเมื่อพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติ ในกรุงพาราณสี เศรษฐีคนหนึ่งมีสมบัติ ๔๐ โกฏิ มีบุตรชาย สุดที่รักคนหนึ่งชื่อว่า มหาชนก เศรษฐีคิดว่า ความรู้ทั้งหลาย ในโลกนี้ มีไว้เพื่อเป็นอุปกรณ์ในการทำมาหากินเท่านั้น เมื่อ ลูกของเรามีสมบัติอยู่แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องเล่าเรียนเขียนอ่าน ให้ลำบาก เพราะสมบัติที่มีอยู่นี้ก็มากพอที่จะช่วยทำให้บุตรชาย ไม่ต้องลำาบากไปจนตลอดชีวิต เมื่อคิดเช่นนี้ จึงไม่ยอมให้ เล่าเรียนอะไรเลย เมื่อเติบโตเป็นหนุ่ม พ่อแม่ก็จัดแจงให้มีภรรยา ต่อมา เมื่อพ่อแม่ล่วงลับไปแล้ว บุตรชายไม่มีใครคอย แนะนําพร่ำสอน และไม่จําเป็นที่จะต้องเกรงใจใครอีก เขาจึงมี เพื่อนนักกินนักเที่ยวห้อมล้อม หลงติดอยู่ในอบายมุขทุกชนิด อบายมุขได้ผลาญสมบัติทั้งหมดที่พ่อแม่มอบให้ไว้เป็นมรดก จนต้องกู้หนี้ยืมสิน เอาบ้าน เรือกสวนไร่นาไปจำนำ ดูว่าโทษ ของอบายมุข สามารถผลาญสมบัติกองโตเท่าภูเขาให้หายไปใน พริบตาได้ ผู้ที่หลงติดอยู่ในอบายมุข ก็เหมือนหลงวนอยู่ในป่าที่ ไฟป่ากําลังรุกไล่มา เมื่อลูกเศรษฐีไม่สามารถใช้หนี้ทั้งหมดได้ ก็ถูกเจ้าหนี้ยึด *มก. รุรุมิคชาดก เล่ม 50 หน้า ๓๑๓