ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 415/580

ธรรมะเพื่อประชา เกวียน ๗ ผลัด ทางลัดสู่นิพพาน ๔๑๔ บริสุทธิ์กาย วาจา ใจ ให้กับตนเอง ไม่คลุกคลีด้วยหมู่คณะมาก เกินไป ทําให้เสียเวลาในการทําใจหยุดนิ่ง นอกจากนี้ควรคุยกัน เรื่องของศีล สมาธิ ปัญญา เพื่อที่จะนำไปสู่ความบริสุทธิ์หลุดพ้น ว่าทําอย่างไรจึงจะเข้าใจในธรรมะอันบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นวิมุตติกถา และวิมุตติญาณทัสสนะ คือทำอย่างไรจึงจะเกิดญาณทัสสนะ มีดวงตาเห็นธรรม ที่จะนำไปสู่การรู้แจ้งเห็นจริงภายใน *ดังเช่นในสมัยพุทธกาล มีพระเถระรูปหนึ่งชื่อ พระ ปุณณมันตานีบุตร เป็นผู้มีชื่อเสียงในด้านธรรมกถึก คือการ เทศนา ท่านสามารถเทศน์สอนให้ผู้ฟังบรรลุธรรมตามกันมากมาย สมัยเด็กท่านศึกษาคัมภีร์ของพราหมณ์จนแตกฉานในไตรเพท เมื่อได้พิจารณาไตรเพทอย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็ไม่เห็นโมกขธรรมที่ จะเป็นเหตุให้หลุดพ้นได้ ท่านบอกว่า “ธรรมดาไตรเพท เปรียบเหมือนต้นกล้วย ข้างนอกเกลี้ยงเกลา ข้างในหาแก่นสาร ไม่ได้” เมื่อพระอัญญาโกณฑัญญะผู้เป็นลุงมาโปรดที่บ้าน ท่านตัดสินใจออกบวชพร้อมเพื่อนๆ อีก ๕๐๐ คน ท่านได้รับ โอวาทกถาวัตถุ ๑๐ จากพระอาจารย์ และได้สอนกถาวัตถุ ๑๐ ประการนี้ต่อๆ กันเรื่อยมา ทำให้สัทธิวิหาริกของท่านที่นำไป *มก. รถวินีตสูตร เล่ม ๑๔ หน้า ๓๔๗