ทางรอดจากสังสารวัฏ : หน้า 501/580

Boประช ทางรอด จากสังสารวัฏ ๕๐๐ โลกสวรรค์ แม้กระทั่งพรหม และอรูปพรหม ล้วนตกอยู่ในที่ คุมขังกันทั้งสิ้น บุคคลใดสามารถฉุกคิดได้ และพยายามออก จากความยินดีในกิเลสทั้งหลายเหล่านั้น นับว่าเป็นผู้ที่ควรแก่ การยกย่องสรรเสริญ และเป็นผู้ที่เหมาะสมอย่างยิ่ง ที่จะเป็น แบบอย่างของนักสร้างบารมีทั้งหลาย กว่าที่สมเด็จพระบรมศาสดาจะก้าวขึ้นมาเป็นบรมครู ของโลกได้ พระองค์เองต้องสร้างบารมีชนิดที่เรียกว่า เอาชีวิต เป็นเดิมพัน จึงสามารถแหกที่คุมขังอันซับซ้อนเช่นนั้นได้ ทำ เส้นทางสายกลางหรืออริยมรรคให้แจ่มชัดต่อชาวโลก และ สรรพสัตว์ทั้งหลาย ทําให้ทุกๆ ชีวิตได้รู้จักทางรอดจากสังสารวัฏนี้ วันหนึ่ง ขณะภิกษุทั้งหลายกำลังสนทนาธรรมถึงเรื่องที่ พระพุทธองค์ทรงสละสิริราชสมบัติเหมือนบ้วนก้อนเขฬะทิ้ง แล้วเสด็จออกผนวช เพื่อแสวงหาโมกขธรรมความหลุดพ้นนั้น พระบรมศาสดาได้เสด็จมาที่โรงธรรมสภาทรงสดับถ้อยคำของ ภิกษุทั้งหลาย จึงตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การที่เราตถาคต นําเพ็ญบารมีมาหลายแสนโกฏิกัป จนบารมีเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ ได้ออกมหาภิเนษกรมณ์ในภพชาตินี้ ยังไม่น่าอัศจรรย์เท่าไร ใน อดีตสมัยที่เรายังสร้างบารมีอยู่นั้น มีจิตใจมุ่งตรงต่อหนทาง พระนิพพาน ได้เห็นโทษของการอยู่ครองเรือน เห็นประโยชน์ ใหญ่ของการบำเพ็ญเนกขัมมบารมี จึงได้ทอดทิ้งราชสมบัติใน