เรื่องราวของพระเทวทัตและความอกตัญญู : หน้า 159/580

Boประช พญากวางทอง (๑) ១៥៨ คนอกตัญญู แม้จะทําดีด้วยอย่างไร ก็ไม่รู้คุณคน มิหนำซ้ำ ยังก่อโทษให้อีก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงปรารภเรื่องของพระ- เทวทัตที่ไม่รู้จักมหากรุณาธิคุณของพระองค์ ครั้นบวชแล้วได้ ลาภสักการะก็หลงลืมตน ไม่ให้ความเคารพต่อพระพุทธองค์ พวกภิกษุจึงพากันตำหนิติเตียนพระเทวทัตที่เป็นคนอกตัญญูใน โรงธรรมสภาว่า “แม้พระศาสดาทรงมีอุปการะเป็นอันมากแก่ พระเทวทัต ทั้งท่านได้บวช ได้เรียนพระธรรมวินัย สมบูรณ์ด้วย ลาภสักการะ ก็เพราะอาศัยพระบรมศาสดา แต่พระเทวทัตกลับ กล่าวว่า พระบรมศาสดามิได้ทรงทำอุปการะแก่ท่านเลยแม้ สักว่าปลายเส้นหญ้า และท่านยังคิดอีกว่า ไม่ได้เป็นอันเตวาสิก หรือสัทธิวิหาริกของพระพุทธเจ้า เรียนพระธรรมวินัยก็เรียน ด้วยตนเอง ลาภสักการะเกิดขึ้นเพราะความสามารถของตน เท่านั้น" เมื่อพระบรมศาสดาเสด็จมาตรัสถาม และทรงทราบ เรื่องที่ภิกษุทั้งหลายกำลังสนทนากันอยู่ ก็ตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุ ทั้งหลาย มิใช่แต่ในบัดนี้เท่านั้น ที่เทวทัตเป็นคนอกตัญญู แม้ใน กาลก่อนก็เป็นคนอกตัญญูเหมือนกัน ในกาลก่อน แม้เราให้ชีวิต แล้ว เทวทัตก็ยังไม่รู้คุณของเราเลย” เมื่อภิกษุสงฆ์ทูลขอให้ ทรงเล่าเรื่องความอกตัญญูของพระเทวทัตให้ฟัง พระองค์จึง ทรงเล่าให้ฟังว่า