ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 242/580

ธรรมะเพื่อประช นางยักษิณี ผู้ใคร่ในธร ๒๔๑ อริยสัจ ๔ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เพื่อให้นางมีดวงตา เห็นธรรม นางยักษิณีกับบุตรยืนฟังธรรมอยู่ในที่ตรงนั้น ได้ส่งใจ ส่วนธิดาของนางยักษิณี เนื่องจากเป็นเด็กเกินไป ไม่อาจจะ ไปตามกระแสพระธรรมเทศนา ในที่สุดก็ได้บรรลุโสดาปัตติผล เข้าใจพระธรรมเทศนาได้แจ่มแจ้ง แต่ก็ได้อุปนิสัยแห่งการ บรรลุธรรมข้ามชาติ เมื่อนางยักษิณีบรรลุธรรมแล้ว จึงกล่าวอนุโมทนาแก่ บุตรว่า “ดีแล้วลูก น่าชื่นใจนัก ลูกของแม่เป็นคนฉลาดมีดวงตา เห็นธรรมเป็นผู้ใคร่ในธรรมอันบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐ ปุนัพพสุเอ๋ย เจ้าจงมีความสุขเถิด วันนี้เราเป็นผู้ย่างก้าวขึ้นสู่ หนทางพระอริยเจ้าแล้ว แม่และลูกเห็นอริยสัจ ๔ เป็นผู้ไม่ ตกต่าเป็นธรรมดา ไม่นานจักได้บรรลุนิพพานอันเกษม” ทันใดนั้นเอง ด้วยอำนาจแห่งการบรรลุธรรมเป็นพระ โสดาบันในครั้งนั้น ทำให้นางยักษิณี ละภาวะอันหยาบกระด้าง ของยักษ์ กลับได้อัตภาพอันเป็นทิพย์ พร้อมทั้งได้ทิพยสมบัติ เป็นอันมาก ที่บังเกิดขึ้นด้วยอำนาจพระสัทธรรม ธรรมดาว่าเมื่อมารดาได้เข้าถึงธรรม ถึงความเป็นใหญ่ ในโลก มหากุศลนั้นย่อมถึงแก่บุตรทั้งหลายผู้มีจิตอนุโมทนาด้วย เพราะฉะนั้นธิดาของนางเมื่อได้อนุโมทนา จึงได้ทิพยสมบัติ ตามนางไปด้วย แล้วด้วยอานุภาพของมารดา ตั้งแต่วันนั้น