ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธีระ ประชา
ฟังธรรม ดับทุกข์
១៨៦
รัตนตรัย แต่ท่านก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปในท่ามกลางพุทธบริษัท
ดังนั้น ท่านจึงไปสู่พระวิหาร ในเวลาที่มหาชนกลับกัน
หมดแล้ว ในขณะนั้นเอง ท้าวสักกะจอมเทพต้องการจะลองใจดู
ว่า ผู้ที่เข้าถึงสรณะภายในจริงๆ นั้น ศรัทธาจะง่อนแง่น
คลอนแคลนไหม พระองค์จึงประทับยืนอยู่กลางอากาศ ต่อหน้า
ท่านสุปปพุทธกุฏฐิ แล้วตรัสว่า “ท่านเป็นคนขัดสน เป็นคนเข็ญใจ
เรารู้สึกสงสารท่านเหลือเกิน เราจะให้ทรัพย์สมบัติที่มีค่านับ
ประมาณมิได้แก่ท่าน ขอเพียงให้ท่านกล่าวว่า พุทธรัตนะ ธรรม-
รัตนะ สังฆรัตนะไม่มี และให้ท่านเลิกนับถือพระรัตนตรัยเสีย”
แต่เนื่องจากท่านสุปปพุทธกุฏฐิได้เข้าถึงพระรัตนตรัยแล้ว
เห็นพระรัตนตรัยอยู่ในตัว เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายธรรม-
พระโสดาบันตลอดเวลา มีความสุขมาก มีความรู้แจ้งที่เกิดจาก
การเห็นแจ้ง แล้วจึงมีใจมั่นคงในพระรัตนตรัย มีความศรัทธา
เชื่อมั่นไม่หวั่นไหวเป็นอจลศรัทธา จึงไม่สามารถจะกล่าวตามคำ
ที่พระอินทร์บอกได้ เพราะธรรมดาของพระโสดาบันย่อมไม่
กล่าวคำเท็จ ท่านจึงถามกลับไปว่า “ท่านเป็นใคร”
เมื่อทราบว่าเป็นท้าวสักกะจอมเทวดา ท่านจึงกล่าว
ตอบไปว่า “ไม่ว่าท่านจะเป็นพระอินทร์หรือเป็นใคร ก็ไม่สําคัญ
ทั้งนั้น เพราะท่านไม่คู่ควรที่จะมาพูดกับเราเลย จงออกไปเสีย
ให้ห่างๆ จากเราเถิด ท่านมาพูดอย่างนี้กับคนที่เข้าถึงพระ