อานุภาพของพระปริตร : หน้า 460/580

ธรรมะเพื่อประช อานุภาพ พระปริตร ៤៥៩ แก่แล้ว ย่อมกั้นน้ำไม่ให้ไหลเข้าไปในนา ส่วนข้าวกล้าที่ยังไม่แก่ ย่อมงอกงามด้วยน้ำที่มีอยู่ ฉันใด ยากับพระปริตร ย่อมมีไว้ สำหรับผู้ที่ยังมีอายุเหลืออยู่ ฉันนั้น” พระเจ้ามิลินท์ยังไม่คลายความสงสัย จึงตรัสถามต่อว่า “ข้าแต่พระนาคเสน ถ้าผู้มีอายุสิ้นแล้ว ย่อมตายไป ผู้ที่อายุยัง เหลืออยู่ ก็ยังมีชีวิตอยู่เป็นธรรมดา แสดงว่าพระปริตรกับยา ก็ไม่มีประโยชน์อันใดนะสิ” “ขอถวายพระพร ผู้ที่หายจากโรค ด้วยยา มหาบพิตรเคยเห็นหรือไม่” “เคยเห็นหลายราย พระคุณเจ้า" พระเถระจึงมีเถรวาทีต่อไปว่า “ถ้าอย่างนั้น ค่าที มหาบพิตรว่า ยากับพระปริตรไม่มีประโยชน์ก็ผิดไป โรคจะหาย เพราะการเยียวยาของหมอฉันใด คนไข้บางคนย่อมหาย เพราะ สวดพุทธมนต์ฉันนั้น บางคนถูกงูกัดปางตาย แต่หายเพราะอำนาจมนต์ งูที่ จะฉกกัดผู้มีพระปริตร แต่อ้าปากไม่ขึ้น พวกโจรที่คิดร้ายต่างมี อาวุธหลุดมือ ช้างที่ดุร้าย ครั้นเข้าใกล้ก็หยุด ไฟที่กำลังลุกโหม ก็ดับลง ผู้คิดจะฆ่า กลับยอมตัวเป็นทาส บ่วงหรือแร้วที่เขาดักไว้ ก็ไม่ลั่น เหมือนพญานกยูงได้เจริญพระปริตรทุกวัน นายพราน ไม่อาจจับได้ตลอดถึง ๗ ปี แต่เนื่องจากวันหนึ่ง พญานกยูง ได้ยินเสียงนกยูงตัวเมีย ทำให้เช้าวันนั้นลืมเจริญพระปริตรจึงต้อง ไปติดบ่วงของนายพรานอย่างง่ายดาย หรือวิทยาธรตนหนึ่ง