ธรรมะเพื่อประช : หน้า 24/580

ธรรมะเพื่อประช สุวรรณสาม ยอดกตัญญู ๒๓ โดยผูกเชือกทําเป็นราวไว้ในสถานที่ต่างๆเพื่อให้ท่านเดินได้สะดวก เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาก็ทำความสะอาดอาศรม จัดเตรียมไม้สีฟันและ น้ำบ้วนปาก ตั้งน้ำดื่มและอาหาร เลือกผลไม้ที่มีรสอร่อยเตรียม ไว้ เมื่อบิดามารดาบริโภคแล้ว ตนจึงบริโภคผลไม้ที่เหลือ ไหว้ บิดามารดาแล้ว ไปตักน้ำที่แม่น้ำ ครั้นเวลาเย็นก็ต้มน้ำแล้ว อาบให้บิดามารดา บำารุงท่านทั้งสองด้วยดีเสมอมา วันหนึ่งพระราชาพระนามว่าปิลยักขราชเสด็จมาล่าเนื้อ ในป่า เมื่อมาถึงท่านา ได้เห็นรอยเท้าของพวกเนื้อเป็นอันมาก จึงซ่อนพระองค์และหยิบธนูเตรียมไว้ ฝ่ายสุวรรณสามเดินมา ตักน้ำ พร้อมกับฝูงสัตว์เป็นจำนวนมาก พระราชาเห็นดังนั้นดำริว่า เราล่าสัตว์อยู่ในป่าเป็นเวลานาน ยังไม่เจอมนุษย์เลย ผู้นี้จะ เป็นเทวดาหรือพญานาค ถ้าเราเข้าไปไต่ถามก็อาจจะหนีไป เสียก่อน เราควรจะยิงผู้นี้ให้บาดเจ็บ แล้วจึงค่อยเข้าไปถาม เมื่อสุวรรณสามกําลังจะเดินกลับอาศรม พระราชาได้ โอกาส จึงยิงธนูด้วยลูกศรอาบยาพิษ ถูกลำตัวข้างขวาทะลุข้าง ซ้าย ฝูงเนื้อเมื่อเห็นดังนั้นก็ตกใจกลัววิ่งหนีไปหมด สุวรรณสาม แม้ถูกยิง ก็ประคองหม้อน้ำไว้ไม่ให้หก แล้วค่อยๆ วางหม้อน้ำลง กำหนดทิศทางของอาศรมล้มตัวลงนอน หันศีรษะไปทางบิดา มารดา เพื่อแสดงความเคารพ แล้วกล่าวขึ้นว่า “ในป่านี้เรา ไม่มีเวรกับใคร บุคคลผู้มีเวรกับบิดามารดาของเราก็ไม่มี