ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
ฟังธรรม ดับทุกข์
១៨៤
ภูเขา อาราม จอมปลวก สัตว์เดียรัจฉานที่พิการบ้าง เช่น วัว ๕
ขา จิ้งจก ๒ หาง สุนัข ๒ หัว อะไรเหล่านั้นเป็นต้น ไปกราบ
ไหว้บูชากัน เพราะไม่รู้จักว่าที่พึ่งที่แท้จริงมีลักษณะอย่างไร มี
คุณสมบัติอย่างไร อยู่ที่ตรงไหน จะเข้าถึงได้ด้วยวิธีการใด
เมื่อไม่รู้จัก ก็แสวงหากันไปอย่างนั้น
ต่อเมื่อได้ยินได้ฟัง พระสัทธรรมของพระบรมศาสดา
จึงจะรู้จักว่า สรณะที่แท้จริง คือ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆ
รัตนะ ๓ อย่างนี้เท่านั้น เป็นที่พึ่งที่ระลึกของเรา ซึ่งอยู่ในกลาง-
กายตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ไม่ได้อยู่นอกตัว ไม่ได้อยู่บน
ท้องฟ้า บนภูเขา หรือในต้นไม้ แต่อยู่ภายในตัวของเรานี่เอง
เข้าถึงได้ด้วยวิธีการทําใจให้หยุดให้นิ่งอย่างเดียว เมื่อเข้าถึงแล้ว
เราจะมีความสุข มีความรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย ใจจะมีพลังที่จะ
หลุดพ้นจากทุกข์โศกโรคภัยต่างๆ กระทั่งภัยในวัฏสงสาร
เมื่อเข้าถึงพระรัตนตรัย เราจะเปลี่ยนแปลงจากผู้ไม่รู้
มาเป็นผู้รู้ จากผู้ที่หลับ มาเป็นผู้ตื่น จากผู้ที่มีความทุกข์ มาเป็น
ผู้ที่มีความสุข มีจิตใจเบิกบานสว่างไสวอยู่ตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืน
อิ่มอกอิ่มใจ จะอยู่ในป่าเขาหรือที่ไหนก็แล้วแต่ จะสดชื่นเป็นสุข
ไม่หน้านิ่วคิ้วขมวด หลับเป็นสุข ตื่นเป็นสุข นั่งนอนยืนเดินเป็นสุข
จะทํามาหากินอะไรก็แล้วแต่ เป็นสุขอยู่ตลอดเวลาเลย แม้เป็น
คนยากคนจน เป็นมหาทุคตะอย่างท่านสุปปพุทธกุฏฐิ เมื่อ