ยักษ์เปลี่ยนใจ: บทเรียนจากการบำรุงบิดามารดา : หน้า 154/580

ธรระพี ประช อภิชาตบุตร ยอดกตัญญู ๑๕๓ เอ๋ย ท่านเป็นลูกยอดกตัญญู จงถือเอาพระขรรค์ ฉัตร และ ฉลองพระบาทไปเสียเถิด มารดาของท่านจงพบความสวัสดี และตัวท่านจงเลี้ยงดูมารดาตลอดอายุขัยเถิด” สุตนะกล่าวให้ข้อคิดกับยักษ์ว่า “สหายเอ๋ย เพราะใน กาลก่อนท่านได้ทําบาปไว้ จึงมีวิบากมาเกิดเป็นยักษ์ ตั้งแต่นี้ไป ท่านอย่าได้ทําปาณาติบาตเลย” แล้วกล่าวถึงอานิสงส์ในการ รักษาศีล ในที่สุดยักษ์ได้ตัดสินใจเลิกเบียดเบียนสัตว์ทุกชนิด อย่างเด็ดขาด เป็นยักษ์กลับใจ แล้วทั้งสองก็เดินทางเข้าสู่พระนคร พระราชาทรงสดับเรื่องราวทั้งหมด ทรงปีติยินดีใจอย่างยิ่ง ทรงแต่งตั้งให้ยักษ์เป็นผู้ดูแลประตูพระนคร รับสั่งให้ชาวเมือง นําอาหารมาเป็นเครื่องสักการะยักษ์ผู้ทรงศีล จนมีลาภสักการะ เกิดขึ้นมากมาย ยักษ์ก็ช่วยดูแลพระนครให้ร่มเย็นเป็นสุข แล้ว พระองค์ทรงประทานตำแหน่งเสนาบดี ให้สุดนะผู้เป็นสัตบุรุษ เราจะเห็นว่า อานุภาพของการบำรุงบิดามารดาไม่ใช่ เรื่องธรรมดา ผู้ที่เลี้ยงดูบิดามารดา แม้ยักษ์ผู้มีใจเหี้ยมโหดก็ ยังอ่อนโยนได้ แล้วเกิดความเลื่อมใส จนเปลี่ยนจากยักษ์ที่ เหี้ยมโหดกลายมาเป็นยักษ์ใจดี มีศีลมีธรรม พระพุทธองค์ถึงได้ ตรัสว่า “เพราะการปรนนิบัติในบิดามารดา บัณฑิตทั้งหลาย ย่อมสรรเสริญเขาในโลกนี้ เมื่อละโลกไปแล้วย่อมบันเทิงใน