ความอดทนและเมตตาในธรรมะ : หน้า 247/580

ธรรมะ ประช อดทนอย่างมีเป้าหมาย ๒๔๖ ดังเช่นบัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อน แม้ถือกำาเนิดเป็น สัตว์เดียรัจฉาน ยังมีจิตใจสูงส่งเปี่ยมล้นด้วยคุณธรรม คือ ความอดทน แม้จะถูกประทุษร้ายจากผู้อื่น หรือทำสิ่งไม่น่า ชอบใจให้ ก็ไม่คิดทําร้ายตอบ แต่กลับมีความเอ็นดู สงสาร ให้ อภัยต่อผู้อื่นเสมอ เพราะมีใจเปี่ยมด้วยความเมตตาปรารถนาดี หวังประโยชน์เกื้อกูลแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายอย่างแท้จริง *ในสมัยพุทธกาล ณ กรุงสาวัตถี มีลิงตัวหนึ่งที่ชาวบ้าน เลี้ยงไว้ มีนิสัยเกเร ชอบทำความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้านใน ละแวกนั้น วันหนึ่งลิงได้ไปเล่นใกล้ๆ โรงช้าง ได้เห็นช้างเชือก หนึ่งท่าทางสงบ และเชื่อง เมื่อได้โอกาส มันก็ปีนขึ้นไปนั่งบน หลังช้างทันที แล้วกระโดดโลดเต้น ทำกิริยาอาการคึกคะนอง ตามนิสัยของมัน เมื่อเห็นว่าช้างไม่แสดงกิริยาโต้ตอบแต่อย่างใด ก็ยิ่งได้ใจ จึงถ่ายอุจจาระปัสสาวะลงบนหลังของช้าง แม้ลิงจะ ทําสิ่งที่ไม่สมควรถึงเพียงนี้ แต่ช้างก็ไม่โกรธ ยังคงสงบนิ่งเฉยอยู่ ต่อมามีช้างเชือกหนึ่งซึ่งมีอุปนิสัยดุร้าย ได้มายืนอยู่ใน ที่ที่ช้างเชือกนั้นเคยยืน ลิงก็มาเล่นเหมือนวันก่อน เพราะเข้าใจ ผิด คิดว่าเป็นช้างเชือกเดิม จึงกระโดดขึ้นขี่บนหลังช้างทันที *มก. มหิสชาดก เล่ม ๕๘ หน้า ๒๒๑