ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
โลก ตระการของคนเขลา
៥២៨
เป็นบ่อเกิดแห่งคุณความดีทั้งมวลที่จะทำให้มีความสุข ความ
บริสุทธิ์ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า จากนั้นทรงตรัสว่า เมื่อเราให้ทาน
รักษาศีลเป็นประจำแล้ว จะเป็นเหตุให้ไปสวรรค์ ซึ่งถ้ามีบุญ
มากก็เลือกเกิดได้ว่า จะไปอยู่สวรรค์ชั้นไหน ตั้งแต่ชั้นจาตุมหา
ราชิกา ดาวดึงส์ ยามา ดุสิตา นิมมานรดี ปรนิมมิตวสวัตตี
เป็นสุขที่ยิ่งกว่าความสุขในโลกมนุษย์นี้มากมายหลายเท่านัก
ถึงกระนั้น พระองค์ยังชี้ให้เห็นว่า เหล่าเทวดาที่เสวย
ทิพยสมบัติในสวรรค์ ก็ยังตกอยู่ในอำนาจของกิเลส คือเบญจ
กามคุณเช่นกัน ยังพัวพันด้วยรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสต่างๆ
มีโลภะ โทสะ โมหะ บีบบังคับอยู่ เมื่อถึงคราวหมดบุญก็ต้องจุติ
ไปเกิดเป็นอย่างอื่นตามกำลังบุญเพราะฉะนั้นที่สรรพสัตว์พ้นทุกข์
ไปไม่ได้ ก็เพราะมัวยึดติดอยู่กับเบญจกามคุณซึ่งเป็นธรรม
เครื่องเนิ่นช้า ที่ทําให้สรรพสัตว์หลงใหลเพลิดเพลินและประมาท
ในการแสวงหาหนทางพระนิพพาน
เมื่อยสกุลบุตรส่งใจไปตามกระแสพระธรรมเทศนา
ท่านเกิดปัญญาเห็นแจ้งไปตามความเป็นจริง เกิดความเบื่อหน่าย
ในกามทั้งหลาย พระพุทธองค์ทรงรู้ว่า ยสะมีใจผ่องแผ้วดีแล้ว
จึงทรงชี้หนทางที่จะออกจากเบญจกามคุณว่า “บรรพชาเป็น
ทางปลอดโปร่ง เป็นวิธีการที่จะทำให้ใจสงบจากกามคุณทั้งหลาย”
เมื่อใจหยุดนิ่งย่อมไม่มีสิ่งใดที่จะมาทำให้ใจหวั่นไหว ใจจะมุ่ง