การอดทนอย่างมีเป้าหมาย : หน้า 250/580

ธรระพี ประช อดทนอย่างมีเป้าหมาย ២៤៩ ในปัจจุบัน แต่ไม่อาจพ้นจากทุกข์ในอบาย เพราะการทำ ปาณาติบาตนั้นอย่างแน่นอน” แล้วกระบือโพธิสัตว์ก็ยังคง ประกอบขันติธรรม ยืนสงบนิ่งอยู่เช่นเดิม เป็นผู้มีใจหนักแน่น ประดุจภูเขาศิลาแท่งทึบ ที่ไม่หวั่นไหวต่อแรงลมที่พัดมาจากทิศ ทั้ง ๔ พอผ่านไป ๒-๓ วัน พระโพธิสัตว์ก็ได้หลีกไปหากินถิ่นอื่น วันนั้นกระบือหนุ่มตัวหนึ่งซึ่งมีนิสัยดุร้าย ได้มายืนพักใต้โคน ต้นไม้ที่พระโพธิสัตว์เคยอยู่ ลิงแสนซนก็รีบลงจากต้นไม้ เพราะ คิดว่าเป็นกระบือตัวเดิม พอกระโดดขึ้นบนหลัง จับเขาห้อยโหน ตัวไปมาเท่านั้น กระบือหนุ่มก็ได้สลัดเขาอย่างแรง จนลิงพลัด ตกลงมาแล้วกระบือก็เอาเขาขวิดลิงอย่างเต็มแรง จากนั้นได้ เอาเท้าทั้งสี่เหยียบย่ำ จนร่างของลิงแหลกละเอียด เจ้าลิงจึง จบชีวิตลงอย่างน่าอเนจอนาถ เราจะเห็นว่า เรื่องของบาปกรรม ใครทำอะไรไว้ ก็ย่อม ได้รับผลอย่างนั้น บัณฑิตในกาลก่อนท่านไม่ประทุษร้ายใคร แต่อาศัยขันติธรรม อดทนทุกอย่าง เพื่อเพิ่มพูนขันติบารมีให้ มากขึ้น ดังนั้นนักสร้างบารมีต้องอดทน ไม่ว่าผู้ที่มาพิสูจน์ กำลังใจเรา จะเป็นใคร มาจากไหน จะว่าร้ายเราอย่างไรก็ตาม เราต้องอดทนให้ได้ เพราะความอดทนเป็นคุณธรรมเบื้องต้น