อดทนให้ถึงที่สุด : หน้า 264/580

ธรระพี ประช อดทนให้ถึงที่สุด ๒๖๓ พระองค์ประสูติ พระราชามีรับสั่งให้พราหมณ์มาพยากรณ์ พระโอรส เมื่อพราหมณ์เห็นลักษณะอันสมบูรณ์ของพระโอรส จึงกราบทูลว่า “ทั่วพื้นปฐพีนี้จะหาบุรุษผู้เลิศอย่างนี้ ย่อมไม่มี พระโอรสทรงพระรูปโฉมงดงาม มีพระวรรณะประดุจทองคำ ทรงเปี่ยมด้วยบุญญาบารมี จะเป็นผู้นำสันติสุขมาสู่ปวงประชา ในมหาทวีปทั้ง ๔” พระราชาได้สดับคำพยากรณ์ของพราหมณ์ ทรงดี พระทัยยิ่งนัก และในวันนั้นฝนได้ตกทั่วทั้งพระนคร นำความชุ่ม เย็นมาสู่ชาวเมือง และยังพระทัยของพระราชาให้ชุ่มชื่นเบิกบาน จึงทรงขนานนามพระโอรสว่า “เตมียกุมาร” ซึ่งแปลว่า ผู้ยังใจ ให้ชุ่มชื่น ୭ เมื่อเตมียกุมารมีพระชนม์ได้เพียง 9 เดือน ทรงทอด พระเนตรเห็นราชบุรุษ นำโจร ๔ คน มายังหน้าพระที่นั่ง และ พระราชามีรับสั่งให้ลงพระอาญาโจรทั้งสี่อย่างรุนแรง พระ กุมารทรงมีความสะดุ้งหวาดกลัว จึงดำริว่า พระชนกของเรา อาศัยราชสมบัติ และอำนาจแห่งพระราชา ประกอบกรรมหนัก เช่นนี้ จะต้องไปบังเกิดในมหานรกแน่นอน พระกุมารทรงระลึกชาติหนหลัง ก็รู้ว่าก่อนที่ตนจะมา เกิดในพระราชฐานนี้ ได้จุติมาจากเทวโลก และทรงระลึกย้อน